Zeynep’imiz…
Written on March 2, 2009 by ozan
Su anda icimi en katiksiz mutlulukla dolduruyor.
Cok guzel bir gunde dogdu.. Gupgunesli ama billur soguk.
Tesaduf; babasi gibi tammm oglen geldi.. Abisi de neredeyse geceyarisini beklemisti!
“O ses”e hasret birakti bu kez bizi.. Doktorumuz yatagin ustundeki perdeyi indirdiginde, Zeynep’im basini gostermisti bile.
Ve simdilik nazik, az agliyor.. Sesini az duyuruyor.
3.73 kilo dogdu; masallah!
Cok saci var; galiba o da sarisin.. Ince, uzun parmaklari var.
Deniz’i andiriyor sanki.. Ama farkli da tipi.. Daha cok erken tabii.
Bizi hastaneye kabul eden ebesi zenci idi.. Asil ebesi ise Yunan cikti.. Severim boyle seyleri; komsulari.
Mest mest kizimizi seyrediyoruz .. Agabeyi ile tanismasini bekliyoruz.
Ve sukrediyoruz..
O perde arkasi, gurbet ellerde, karinla basbasa beklemek kolay sey degil.
Oncesi, sonrasi, simdi ve gelecek gunlerde destek veren, benzersiz sevincimize katilan tum kardeslerime sarilirim.
Sizleri cok seviyoruz.
