Ama aslında hepsini yapacaksın
Written on April 17, 2025 by admin
Posted by mobile phone:
Bugün yine sana geldim, Anneciğim.
Beni rahatlatıyor.
Huzur veriyor.
Koşturmaları dindiriyor.
Zeren ile yanına oturup, ayrılmak istemiyoruz.
Hep Burhan Felek’in de resmini çekiyorum.
Gökyüzünün, senin “bahçenin” videosunu.
Sonra ofisimde, bazen beş on saniye bakıyorum o videolara.
Güç veriyor.
Geçen hafta sonu da, günübirliğine Paris’e gittik.
Üçümüz. Zeynep’ine doğum günü hediyesi.
Çok mutlu oldu.
Kitapçılara girdi, çıktı.
“İnsan, Paris’e geldiğine mutlu olmaz mı, Baba,” dedi…
De…
Beni asıl etkileyen, harika blr havasını yakaladığımız, o favori şehrimde kızımın arkasından giderken, kendi 13-14 yaşıma gitmem oldu.
Babam sağ olsun; tanıtmıştı büyülü şehri bize.
Allah için; yürüte, yürüte!
Ama ben hep senin arkandan yürüyordum. Gözüm sende idi.
Onyıllar sonra ve şimdi “bu durumumuz,” değişmedi!
Seni çok dingin ama kararlı hissettiğim gibi içimde taşıyorum.
Çiçekçi Sebahattin’e uğradık yine.
Yine en sevdiğin papatyaları doluşturdu arabaya.
“Her geldiğinde, senden bahsederdi,” dedi.
İnan, bilmiyordum dahi.
“Ben yaşatıyorum,” demek geldi içimden.
O kadar duraksamadan, “hiçbir şüphem yok” dedi ki!
Can Baba’ya da uğradım bugün. Onun da günüydü çünkü.
Eşinin o avlu bana bakışı. Kızının merhamet vurgusu.
Hepsi bir daire bunların aslında.
Hayat. Bazı günler daha iyi, bazi günler daha zor
Ama hep senin öğrettiklerin tılsım gibi içimde.
Bizim yolumuzda, bildiğim hissettiğim gibi devam ediyorum.
Akşam Fener yendi. Aramayacaksın.
Son bir havaalanı arabasına uğramayacaksın. “Dikkatli sür. O benim oğlum!”
Aileme kavuşmaya indiğimde, konuşmayacağız.
Ama aslında bunların hepsini yapacaksın.
Yapıyorsun “hala.”
İçimdesin.
Sonsuza dek.
