“Annem aradı”
Written on March 10, 2025 by admin
Posted by mobile phone:
“Annem aradı.”
Sana yazmak içimden çok geliyordu anneciğim.
Yine.
Senin için yazmak.
Derken uçakta okuduğum kitapta bu cümleyi gördüm ve başımı kaldırdım.
Beni çok aradın.
Sanırım beni en çok sen aradın.
Covid öncesi, bir ara hep aynı saatlerde yakalardın.
Bana göre sabah 11 gibi… İçim açılırdı. Beni gördüğünü hissederdim.
Her zamanki gibi sıcacık yanımda olduğunu.
Artık birbirimizi “göremiyoruz.”
Ama öyle değil işin aslı.
İş masamdan, evimin çeşitli köşesinden bana bakıyorsun.
Bana güç, ilham veriyorsun.
Seni içimde taşıyorum. Seninle içimde konuşuyorum.
Hep inandım buna.
Bu sabah, Zeren’le sana uğradık. Huzurlu, güneşli bir sabahtı. “Öptüm,” seni.
Ancak bir evladın öpebileceği gibi!
Babam, şükür, daha iyi.
Bir gün, Burhan Felek’te bir voleybol maçı sonrası da gelmek istiyorum sana.
İnandırdım kendimi, o maçları “seyrettiğine.”
Deniz okuluna dönüyor. Mutlu.
Çok özlüyoruz Başak’la onu. Hayat bir daire!
Ama içimiz huzurlu.
Ve Zeynep. Zeynep’in, senin de!
Bizim çocukluğumuzda “Dünya Kadınlar Günü” kutlandığını hatırlamıyorum.
Ama Zeynep’e olan sevgini, “o başka bir şey olacak” diye mırıldanmanı, ona senden de geçmiş gücü çok iyi hatırlıyorum.
Bir kadın dostum Zeynep’in gününü özellikle kutladığında bunu hatırladım!
Hep benimlesin, Anneciğim.
Bizimlesin.
Ben seni hep görüyorum.
Sonsuza dek!
