KIRK
Written on November 20, 2024 by admin
Posted by mobile phone:
KIRK
Pırıl pırıl, masmavi bir havaydı Anneciğim.
Kırkı duası sonrası Kabristan’dan ayrılmadan, yine yanına gitmek istedim.
Çekti beni adeta.
Evin önünde ayrılmadan, suyu dökmüşse de, son bir sarılırdık.
Bu da öyle.
Onunla konuşuyorum. Onu anıyorum.
Bazen de yaşantımın orta yerinde, gözümün önüne getiriyorum.
Rahatlatıyor bu.
Bazen, sebepsiz, sabaha karşı uyanıyorum.
Ailem beni çevrelese de, içim yanarak.
Ayağımın dibinde Zizou’yu hissediyorum. Daha rahat uykuya dalıyorum.
Zeren’im ne güzel akıl etmişti. Ortaköy’de dağıtılan annemin lokmaları, yine annemin ruhuna değdi. Eminim buna.
Bir kere güleryüzlü iki insan yapıyordu işlerini.
Tanımadığımız insanları belki bir nebze mutlu ettık.
Anneciğim gibi.
Her dostun yüreğine, ayağına sağlık.
Gelen, arayan.
Ama komşularımıza ayrı bir sarıldım.
Senem…
Dostlar Sitemizin Esin Ablası ve İrem. Kendi çocukluğuma da dokunarak. Belki onu da sararak.
“Bir kek yapardı, hepimizi toplardı.”
Toplardı ya…
Halam, “Bağdat Caddesinde yürürüz. Birden bir tatlı yiyelim derdi,” dedi.
Derdi!
Babam; anneme gönderdiğim kartları, onun sakladığı fotoğraflarımızı verdi bana. Yanımda götürüyorum
En büyüklerinden birine elimi attım. 20-21′de yazdıklarımın 50′lerde hep karşılığı var! Şükür.
Tutarlı kalmışım yaşamıma, özüme.
Ve o geçen yaşamın tabanına, sevgimizi koymuşum.
Benim de çocuklarıma aktaracağım.
Her gün benimlesin, Anneciğim.
Ejder’e “Deniz’le döneceğim,” dedim.
O da görecek çiçeklerini.
Taşlarından da 3 tanesini yanıma aldım.
İçimdesin.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
