Annem
Written on October 13, 2024 by admin
Posted by mobile phone:
Her evladın annesi ile bağı çok özeldir.
Anne Tek!
Bunun aksi söylenemez. Düşünülemez.
Benim de bambaşkaydı. Ben kendimi daha bilmeden.
Belki doğmadan.
O cami avlusundaki ışıkta, huzurda annemi gördüm.
İçimde bunun “tamlığı”
Babam, biricik kızkardeşim, güzel kızı…
Gelini, torunu, kardeşleri…
“Emel Teyzelerinin” çocukları can dostlarım. En yakın arkadaşımın, Zeren’ime deyişi ile “hepimizin annesiydi.”
Yeri dolmaz.
Ama daima bizle, benle olacağı da yadsınamaz.
Bana sevginin, iyiliğin gücünü gösteren insan!
Belli filmler, diziler var… Bir an bir figur belirir. Türk ya da yabancı…
Yürüyüşü, kendini taşıyışı… Hiç kimse benzeyemez..
Ama annemi çağrıştırır, özletir bana.
Sonsuz… ama sonsuz koruma, güven hissi.
48, 49 yaşına gelirim.
Taksiye bineceğim. Havaalanına gideceğim.
Ardımdan su dökme bahanesiyle gelir. “Dikkatli sür, olur mu? Yavaş git. O benim oğlum!”
Tüm sağ salimlerin
Tüm günaydınların
Altında, tabanında annem var.
“İnince, haber ver.”
Ve her sabah bana “uzanması”
Yaşamı sevgi üzerineydi.
Elbette çok çok akıllıydı.
Üzerine.
Akıllı!
Onun da daha az “tuttukları” vardır.
“Bırak; sana borçlu kalsınlar.
Sen iyiden şaşma” derdi bana.
“Kind” deyip duruyorum.
Kalbinde annem var. Enerjisi var.
Hepsi ama hepsi; o avludaydı.
Rahmet yağmuru yağan çiçeklerinde.
Ve sonsuza dek bizle.
Benimle.
El yazın şu an gözüm önünde.
Anneciğim; bana sen öğrettin.
Sen hissettirdin.
Sen yaşattın!
Sonsuza dek:
“SENİ SEVİYORUM!”
