Written on
December 5, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
“Umarım benim oğlum da benden ileride böyle bahseder diye içimden geçirmiştim” yazmıştı bir arkadaşım.
10 Ekim’den birkaç gün sonra.
10 Ekim’den birkaç gün önceki sohbetimizi hatırlayarak.
Sonrası “yabancı” bir kadın iş arkadaşımdan da duydum bunu.
Ve bu sabah, yine bir dostumdan da.
Tüylerimi diken diken etti bunlar.
Kendim için değil.
Anneciğim için.
İçimdekileri yazmaktan hiçbir zaman kaçınmadım.
Ama konu annem ile aramızdaki sevgi olunca daha da rahatlıyorum.
O da, paylaşmamı isterdi.
O da, insanlara böyle dokunmamızdan keyif alırdı.
O da, böylelikle ruhunun daha da bizi sarmaladığını anlardı.
Şu ya bu anıdan çok, o uyandırdığı his benimle.
Kahvaltı sonrası işe yürürken; üzgün, hüzünlü Julius’a rastladım.
Bu duygularla da ona sarıldım.
Belki Zimbabwe’de yatan annesine de.
Onlar, bizimle.
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
December 5, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
“Umarım benim oğlum da benden ileride böyle bahseder diye içimden geçirmiştim” yazmıştı bir arkadaşım.
10 Ekim’den birkaç gün sonra.
10 Ekim’den birkaç gün önceki sohbetimizi hatırlayarak.
Sonrası “yabancı” bir kadın iş arkadaşımdan da duydum bunu.
Ve bu sabah, yine bir dostumdan da.
Tüylerimi diken diken etti bunlar.
Kendim için değil.
Anneciğim için.
İçimdekileri yazmaktan hiçbir zaman kaçınmadım.
Ama konu annem ile aramızdaki sevgi olunca daha da rahatlıyorum.
O da, paylaşmamı isterdi.
O da, insanlara böyle dokunmamızdan keyif alırdı.
O da, böylelikle ruhunun daha da bizi sarmaladığını anlardı.
Şu ya bu anıdan çok, o uyandırdığı his benimle.
Kahvaltı sonrası işe yürürken; üzgün, hüzünlü Julius’a rastladım.
Bu duygularla da ona sarıldım.
Belki Zimbabwe’de yatan annesine de.
Onlar, bizimle.
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
November 20, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
KIRK
Pırıl pırıl, masmavi bir havaydı Anneciğim.
Kırkı duası sonrası Kabristan’dan ayrılmadan, yine yanına gitmek istedim.
Çekti beni adeta.
Evin önünde ayrılmadan, suyu dökmüşse de, son bir sarılırdık.
Bu da öyle.
Onunla konuşuyorum. Onu anıyorum.
Bazen de yaşantımın orta yerinde, gözümün önüne getiriyorum.
Rahatlatıyor bu.
Bazen, sebepsiz, sabaha karşı uyanıyorum.
Ailem beni çevrelese de, içim yanarak.
Ayağımın dibinde Zizou’yu hissediyorum. Daha rahat uykuya dalıyorum.
Zeren’im ne güzel akıl etmişti. Ortaköy’de dağıtılan annemin lokmaları, yine annemin ruhuna değdi. Eminim buna.
Bir kere güleryüzlü iki insan yapıyordu işlerini.
Tanımadığımız insanları belki bir nebze mutlu ettık.
Anneciğim gibi.
Her dostun yüreğine, ayağına sağlık.
Gelen, arayan.
Ama komşularımıza ayrı bir sarıldım.
Senem…
Dostlar Sitemizin Esin Ablası ve İrem. Kendi çocukluğuma da dokunarak. Belki onu da sararak.
“Bir kek yapardı, hepimizi toplardı.”
Toplardı ya…
Halam, “Bağdat Caddesinde yürürüz. Birden bir tatlı yiyelim derdi,” dedi.
Derdi!
Babam; anneme gönderdiğim kartları, onun sakladığı fotoğraflarımızı verdi bana. Yanımda götürüyorum
En büyüklerinden birine elimi attım. 20-21′de yazdıklarımın 50′lerde hep karşılığı var! Şükür.
Tutarlı kalmışım yaşamıma, özüme.
Ve o geçen yaşamın tabanına, sevgimizi koymuşum.
Benim de çocuklarıma aktaracağım.
Her gün benimlesin, Anneciğim.
Ejder’e “Deniz’le döneceğim,” dedim.
O da görecek çiçeklerini.
Taşlarından da 3 tanesini yanıma aldım.
İçimdesin.
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
November 3, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
Grande Rafa
3 gün gecikmiş yazı
Biliyorsun ki, hayatımın en zor ve acılı günü, sabahı ile çakışmasa; bu yazı dünyaya duyurmandan 10 dakika sonra gelirdi.
Aslında ta 2 yaz önce, son “ciddi” Roland Garros turnuvan sırası veda etmiştim.
Heykelin yanında fotoğrafla
Şu resim ile.
Federer bağım malum.
Ama o yüzden de seninle gerçekten 2 on yılımız kesişti. Evet
Gerçek anlamda Rafa benim için şu:
“The greatest rival, I learned to like & grew to love”
Kendi kariyerim, alışkanlıklarım açısından şunu hep gülümseyerek dedim.
“Federer with Nadal habits.”
Oncelikle Tutkusu, takıklıkları, istikrarı çok benlik.
Sinirlendim. Yer yer “Spinach” dedim.
Ama daima daima saydım.
Canım anneciğim ve bana düşkünlüğü malum!
O bile Rafa’cıydı 😇; sonunda bana sevgisi Roger için galip geldi.
Çok zor bir Roland Garros dördüncü turu oynayacakken, Real Madrid Finaline gelmesi.
“Gelmez,” dediler.
“Rafa gelir” dedim. Benlik.
2010 Dünya Kupası Finalinde aynı Güney Afrika çatısı altında olmamız.
“Rakip” olduğundan, defalarcaaaa Slam Finallerini canlı, yerinde seyrettiğim
Federer’in son kariyer anı, son gözyaşları yine aynı çatı altında olmamız.
Ortak dostlarımız var; şükür.
2019’da, Players Lounge’da geçirdiğim çok özel bir gün, yanımdaki masalar ailesi ile kağıt oynadı.
Rahatsız etmedim. Fotoğraf çektirmedim.
Çünkü “rakip”
Ama onunla büyüdüm.
İlham buldum. Derin saydım.
Dünya spor tarihi ve ben, malum
14 Roland Garros tek erkekler Şampiyonluğu
Bence dünya tarihinin en akıl almaz spor başarısı
Bir gün, uzaylılarla kader maçı yaparsak.
Michael Jordan da kategori dışı ise
2008 Rafael Nadal Paris’i toprakta karşılarına çıkarırım.
İkisinde de ikisi fazlasıyla vardı. Ama teknik, zerafet yanı çalışkanlık, güç, enerji sembolü Rafa.
Elbette üçüncü kenar Novak’ı, Borg’u da saymalıyız ama belki en büyük “mental strength” Rafa.
Harika bir Davis Cup son perdesi olsun.
Oğlu, ailesi ile güzel bir yaşam sürsün!
İki en büyük rakibin, Dost olabileceğini gösteren hakiki adam.
Vamos Rafa!
Thanks for All!
Eternal!
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
November 3, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
Grande Rafa
3 gün gecikmiş yazı
Biliyorsun ki, hayatımın en zor ve acılı günü, sabahı ile çakışmasa; bu yazı dünyaya duyurmandan 10 dakika sonra gelirdi.
Aslında ta 2 yaz önce, son “ciddi” Roland Garros turnuvan sırası veda etmiştim.
Heykelin yanında fotoğrafla
Şu resim ile.
Federer bağım malum.
Ama o yüzden de seninle gerçekten 2 on yılımız kesişti. Evet
Gerçek anlamda Rafa benim için şu:
“The greatest rival, I learned to like & grew to love”
Kendi kariyerim, alışkanlıklarım açısından şunu hep gülümseyerek dedim.
“Federer with Nadal habits.”
Oncelikle Tutkusu, takıklıkları, istikrarı çok benlik.
Sinirlendim. Yer yer “Spinach” dedim.
Ama daima daima saydım.
Canım anneciğim ve bana düşkünlüğü malum!
O bile Rafa’cıydı 😇; sonunda bana sevgisi Roger için galip geldi.
Çok zor bir Roland Garros dördüncü turu oynayacakken, Real Madrid Finaline gelmesi.
“Gelmez,” dediler.
“Rafa gelir” dedim. Benlik.
2010 Dünya Kupası Finalinde aynı Güney Afrika çatısı altında olmamız.
“Rakip” olduğundan, defalarcaaaa Slam Finallerini canlı, yerinde seyrettiğim
Federer’in son kariyer anı, son gözyaşları yine aynı çatı altında olmamız.
Ortak dostlarımız var; şükür.
2019’da, Players Lounge’da geçirdiğim çok özel bir gün, yanımdaki masalar ailesi ile kağıt oynadı.
Rahatsız etmedim. Fotoğraf çektirmedim.
Çünkü “rakip”
Ama onunla büyüdüm.
İlham buldum. Derin saydım.
Dünya spor tarihi ve ben, malum
14 Roland Garros tek erkekler Şampiyonluğu
Bence dünya tarihinin en akıl almaz spor başarısı
Bir gün, uzaylılarla kader maçı yaparsak.
Michael Jordan da kategori dışı ise
2008 Rafael Nadal Paris’i toprakta karşılarına çıkarırım.
İkisinde de ikisi fazlasıyla vardı. Ama teknik, zerafet yanı çalışkanlık, güç, enerji sembolü Rafa.
Elbette üçüncü kenar Novak’ı, Borg’u da saymalıyız ama belki en büyük “mental strength” Rafa.
Harika bir Davis Cup son perdesi olsun.
Oğlu, ailesi ile güzel bir yaşam sürsün!
İki en büyük rakibin, Dost olabileceğini gösteren hakiki adam.
Vamos Rafa!
Thanks for All!
Eternal!
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
November 2, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
GÜLÜMSEMESİ. GÜVEN
“Gülümsemesini daima hatırlayacağım.”
“Sıcaklığı resimlerden geçiyor. Keşke anneni daha da tanıyabilseydim.”
Duyduğum onlarca cümle arasında, bunlar ayrı bir yer etti.
Anneciğimin gülümsemesi artık sonsuza dek benim zihnimde.
Ama kimisini dün, kimisini 10 yıl önce gördüğüm dostların hatırlaması da öylesine mutlu ediyor beni.
Işık yayardı annem.
Birleştirirdi.
Gülümsetirdi.
Bir araya getirirdi.
Bunlar hep bana miras. Hep bana hamur.
Düğünümüzün sonu, tüm erkek arkadaşlarımın önünde, içinde kahkahalarla poz vermişti.
O güzel açık mavi rengin içinde.
“Eski” videolarını bulduk.
“Hazır mısın, bilemedim” değil; aksine çok iyi geldi.
Deniz’e oyuncak dondurma yedirirken…
10 saniyede bile geçiyor, o sıcaklığı.
Hangi kelimeyi çağrıştırıyor diye düşünüyorum.
Aramızdakinin sonsuz “sevgi” olduğu en barizi.
Ve tabii güven.
O bana “her kapı kapansa, seni ararım” yazdırtan.
Güldüren anıları sonsuz.
Biyoloji dersi, kellik de X geni önemi anlatılır.
“Ben sana hayatta kötü bir şey verdim mi; merak etme”
Vermedi! (Buradaki kötü de, işin mavrası!)
Fransızca hocası “dersi çok iyi; ama arkadaşlarıyla eğlencesi bol” demeye getirir. Bizimki kabarır!
Son 5-10 senemizin sağlık iniş, çıkışları ve gurbet olmasa, elbette daha çok dostuma daha da yakın olurdu.
Ama hepsinin “Emel Teyze’si” olduğunu hep hissettirdi.
Aradı. Sordu.
Umursadı.
Benim annem, insaniydi.
İnsani.
Çok özel.
Hastalık “yakışmaz.”
Ruhunu yaşatmak çok yakışır.
Ve şu an “karşımda” olması dahil, daima benimle.
Bizimle.
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
November 2, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
GÜLÜMSEMESİ. GÜVEN
“Gülümsemesini daima hatırlayacağım.”
“Sıcaklığı resimlerden geçiyor. Keşke anneni daha da tanıyabilseydim.”
Duyduğum onlarca cümle arasında, bunlar ayrı bir yer etti.
Anneciğimin gülümsemesi artık sonsuza dek benim zihnimde.
Ama kimisini dün, kimisini 10 yıl önce gördüğüm dostların hatırlaması da öylesine mutlu ediyor beni.
Işık yayardı annem.
Birleştirirdi.
Gülümsetirdi.
Bir araya getirirdi.
Bunlar hep bana miras. Hep bana hamur.
Düğünümüzün sonu, tüm erkek arkadaşlarımın önünde, içinde kahkahalarla poz vermişti.
O güzel açık mavi rengin içinde.
“Eski” videolarını bulduk.
“Hazır mısın, bilemedim” değil; aksine çok iyi geldi.
Deniz’e oyuncak dondurma yedirirken…
10 saniyede bile geçiyor, o sıcaklığı.
Hangi kelimeyi çağrıştırıyor diye düşünüyorum.
Aramızdakinin sonsuz “sevgi” olduğu en barizi.
Ve tabii güven.
O bana “her kapı kapansa, seni ararım” yazdırtan.
Güldüren anıları sonsuz.
Biyoloji dersi, kellik de X geni önemi anlatılır.
“Ben sana hayatta kötü bir şey verdim mi; merak etme”
Vermedi! (Buradaki kötü de, işin mavrası!)
Fransızca hocası “dersi çok iyi; ama arkadaşlarıyla eğlencesi bol” demeye getirir. Bizimki kabarır!
Son 5-10 senemizin sağlık iniş, çıkışları ve gurbet olmasa, elbette daha çok dostuma daha da yakın olurdu.
Ama hepsinin “Emel Teyze’si” olduğunu hep hissettirdi.
Aradı. Sordu.
Umursadı.
Benim annem, insaniydi.
İnsani.
Çok özel.
Hastalık “yakışmaz.”
Ruhunu yaşatmak çok yakışır.
Ve şu an “karşımda” olması dahil, daima benimle.
Bizimle.
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
October 26, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
BORANİ
Bana bir daha kim borani yapacak?
Başak’ım yapar; Teyzelerim yapar.
Ama annemin boranisi başka idi!
Adının nasıl yazıldığını bile tam bilmediğim o ıspanak yemeği.
Ve sulu köfte.
Bunları çok severim. Çocukluğumdan beri çok severim.
Annem de başka yapar.
O gurbetlerden dönüşlerde…
Taaa üniversite yıllarımdan beri;
“Hah… Ozan geliyor; evde borani ve sulu köfte pişer” denirdi.
Herhalde tüm çocuklar için anne yemeği başkadır.
Benim annem, hakikaten çok iyi yapardı da.
Ana konum bu değil.
Aliye Teyzemin kırmızı lahana salatası
Ya da anneannenin domatesli, patatesli pirzolası.
Bunlar ve o sofralar, beni hayata bağladı.
İyi ve kötü günüm güç verdi.
Ortaokulda sınav kötü geçerse; “eve gideyim de Aliye Teyze’nin salatasına, mutfağına oturayım” derdim içimden.
Çok daha büyüyüp, konularım dallanıp budaklandığında da, aslında anne sofralarında hep huzur buldum.
Kökümü.
Yıllar geçtikçe, “Başak şunu sever; Zeynep bunu yesin” eklendi.
Yedirdi de yedirdi.
Keşke şu anda yine.
Ama o işte bana geçirdiği huzur ve güven ölümsüz.
🤍🙏🏻🕊️♾️
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
October 26, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
BORANİ
Bana bir daha kim borani yapacak?
Başak’ım yapar; Teyzelerim yapar.
Ama annemin boranisi başka idi!
Adının nasıl yazıldığını bile tam bilmediğim o ıspanak yemeği.
Ve sulu köfte.
Bunları çok severim. Çocukluğumdan beri çok severim.
Annem de başka yapar.
O gurbetlerden dönüşlerde…
Taaa üniversite yıllarımdan beri;
“Hah… Ozan geliyor; evde borani ve sulu köfte pişer” denirdi.
Herhalde tüm çocuklar için anne yemeği başkadır.
Benim annem, hakikaten çok iyi yapardı da.
Ana konum bu değil.
Aliye Teyzemin kırmızı lahana salatası
Ya da anneannenin domatesli, patatesli pirzolası.
Bunlar ve o sofralar, beni hayata bağladı.
İyi ve kötü günüm güç verdi.
Ortaokulda sınav kötü geçerse; “eve gideyim de Aliye Teyze’nin salatasına, mutfağına oturayım” derdim içimden.
Çok daha büyüyüp, konularım dallanıp budaklandığında da, aslında anne sofralarında hep huzur buldum.
Kökümü.
Yıllar geçtikçe, “Başak şunu sever; Zeynep bunu yesin” eklendi.
Yedirdi de yedirdi.
Keşke şu anda yine.
Ama o işte bana geçirdiği huzur ve güven ölümsüz.
🤍🙏🏻🕊️♾️
Posted in Genel | Comment Now!
Written on
October 20, 2024
by
admin
Posted by mobile phone:
Canım annemi, 3 ayrı konuda anacağım.
Hepsi içinde yaşatmaya çıkıyor çünkü.
New York City’i çok severdi. Oradan da resimlerimiz çıkar kutulardan, dosyalardan.
Ama bir fotoğraf paylaşacağımdan değil, içimde uyandırdığı his yüzünden aklıma geldi.
Elektriğini, sokaklarını severdi.
Ben orada yaşarken de; sonrası uçacağımı söylediğimde de.
“Beni de götür,” derdi şakalaşarak.
Telefonla konuşamadığımız günlerde de…
Daha son gittiğimde, sonbahar yaprakları düşmüş sokaklarında dolaşırken de onu da gezdirdim beraberimde.
Hayatımın her evresinde yaptığım gibi onunla da konuştum içimden.
Canım kızım da düşkün o şehire.
Belki bir gün, yolu yaşamı daha çok düşer oralara.
“Çok başka yerlere gelecek o kız,” derdi babaannesi.
Ayrı üstüne düşerdi.
Aralarındaki bağ nesilden nesile canlı kalacak; eminim.
Torununa bıraktığı “kalemlik” gibi.
Bu sonsuz mesajlaşma, 24/7 yazışma devirlerinin sonuna yetişti anneciğim
Ki son vurgulayacağım da bu: Bırakın beni; her kendisinden ilgi bekleyen insanın mesajlarına dönerdi.
Doğum günlerinde arardı.
Sevgisini hissettirirdi.
Geceyarısı..
Ya da doğduğum öğlen saatleri
Bu satırları içimde annemin uyandırdığı huzurla yazıyorum.
Bir evladın duyabileceği minnet ile.
Canım!
Posted in Genel | Comment Now!
