Ama “City of God” damar bir filmdi.
“Feel good” gibi bir derdi, ya da sonunda “kiss me Cemal” diye bir cumle ile bitecek “ask hikayesi” merkezi yoktu.
Sulama, yumusatma, Batiya biz “emerging marketlerin” durumuna gosterirken, pop corn’lastirma emarelerinden de uzakti.
Iyi film, hos film.
Bu Ingilizler ile Hint kulturu cok bir evin hanimi ile kadini ic iceligindedir. Gariptir zaten.
Fikir […]