Bahar Melankolisi

Written on April 20, 2009 by orhanomay

yukardaki fotoğraf Sony’nin yarışmasında “sanatsal portre” dalında birinci gelen çalışma.  Martin Borgen.

Çok hoşuma gitti. Bakakaldım.

Bu kadar çok hoşuma gitmesinin nedeni de: kadının, şemsiye altında, aynı benim hergün yataktan kalktığım ve yattığım saniyeki halim gibi bir halinin olduğunu hissettirmesi.  Binlerce düşünce bir karar verememe.  Karşıya mı geçsem, cafe’ye mi girip kurusam, otobüse mi binsem, eve mi gitsem, bir sigara yakmaya vakit var mı ?

Ne düşünüyor ?  Poz mu veriyor?

Ama fotoğrafa yeniden bakınca bu grinin ve onlarca düşüncenin altında belirli bir sakinlik de var?  Belki de hiçbirşey,  belki de çoook uzun süren yorgunlukların koşturmaların arkasından öylesine yağmurda duruyor, düşünmüyor.

Bu tip fotoğrafları, beni acabaların koynunda siyahı ve beyazı düşündürten, her türlü ruh halime de hizmet eden fotoğraflar en sevdiklerim arasında.

Yoksa ben de seyyah olsam çekecek malzeme çok.  istikklal caddesinden  bir hayli de çok sıkılmış biri olarak bir uzaklaşsam malzeme çok.

P.S: Acaba çekene poz verdi mi ? (ki bunu hem doğru buluyorum hem de doğru  bulmuyorum nedenlerine sonra girerim)

Posted in Yaşam & Sanat