Deniz’in Fransiz arkadasi Antoine…
Written on June 1, 2009 by ozan
Adini surekli duyuyordum…
Yuvadan degil…. Parklardan ve dadi arkadasligindan, arkadasi benimkinin…
Addan Fransiz oldugu malum… Anne pek Ingilizce konusamiyormus galiba, o yuzden anneler tanisamadi…
Uyandigi an, “Deniz’lere gidelim,” diye basliyormus.. ama o da bizimki gibi arabalarla vb oynamaya merakli ;)
Cumartesi binamizdan asagi indik… Oglumla bas basa Cafe Nero seansini yapacagiz.
Baktim, Filipino dadisinin yaninda, kaldirimda cokmus bekleyen bir tip..
Kafasinda yazlik sapka… Sapsari uzun saclar… Ve bir anda aglamakli olan surat… Deniz’in gecikecegini anlayinca…
Benimki, “u wait here… after we go to picnic park together” cekti…
ama Antoine’in aglamakli surat degismedi.. Benim de icim gitti.
Cafe keyfimizi bitirdik.. Donduk..
Antoine’lar evde bizi bekliyor…. Arabalar pesinde azdilar da azdilar..
Baktim, “Deniz” diyor… Dennnisss demiyor… Daha da hosuma gitti.
Sonra birbirlerine sarilmis, omuzlarina kol atmis bir resimlerini cektik .. ki her kelimeye bedel…
Enerjisi fotograftan patlayan oglumla, utangac ama onu cok sevdigi cok belli Antoine…
Bizimki duvardan duvara sekerken, dayanamadi… “come on Deniz.. we got to go” cekti..
Ben iceride mest..
Sonra koridora ciktilar..Nedense benim dadi, Deniz’in scooter almasini istemedi..
Onun uzerine Deniz, Antoine’in scooter’i da alip, koridora park etti.
Cocuk itiraz edecek oldu… “We take them back later..”
Antoine’in suratinda, “hay Allahim, ben bununla ne yapacagim” gulumsemesi…
Bana el sallayip, asansore bindiler… “Piknik park”a gitmek icin..
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
