Michael Jordan’in “Hall of Fame kabul edis” konusmasini nihayet tamamen dinledim.
Written on September 29, 2009 by ozan
Duygulandim.
Epeydir “ekranda” gormemisim, bir tuhaf oldum.
Elbette yaslanmis ve kilo almis geldi.. Gelmedi, oyle.. Kacinilmaz.
Ama o acilip, konustukca ben de alistim.
Isin icinde iken, daha “smooth” idi.. Heyecanlandigi ve duygulandigi belli idi.
Cok iyi bir konusma degildi.. Ne bileyim, Agassi’nin Graf icin verdigi gibi vari vb.. Ama cok gereksiz kendisine kompleks duyanlarin ustune gittigi anlamda bir konusma da hic degildi.
Samimi, artilari ve eksileriyle ici disi bir laflardi.. Takildiklari ya da elestirdikleri de, zaten birseyleri saklamak istemediginden..
Suna takildim.. Hep Tex Winter anisini anlatiyor.. Takimi 20 sayi geriden tek basina getirmis, cok tatmin.. Winter sahadan cikarlarken, “there’s no I in team,” cekmis.
Jordan da, “there’s I in win” patlatmis.
Tanri diye takilmam cocukluk ve gencligimde bana cagristirdiklarindan.. Melek bir karakteri oldugundan hic degil.
Ama o icindeki “drive,” tutku, su konusmada da vurguladigi, “bazen takim icine karisma zamanidir.. Bazen de insan sirtlamazsa, o isin olmayacagini hisseder.. Kazanmak istiyorsan, illa takim kelimesine takilip kalmamalisin” laflari durustce icime ve etrafima baktigimda bana ilham veren ogeler.
Gunaydin.
Guzel Salilar.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
