Iki(nci) cocuk
Written on October 30, 2009 by ozan
Bazi kardeslerim bu duyguyu yeni yasadi.. Birisi icin eli kulaginda..
Insan hali, “ilkinin heyecani duyulmuyor ki ama bastan” konusmalari yillardir cevremde.. Cok da anlasilmayacak birsey degil..
Daha az fotografini cekiyorsun vb..
Yazageldiklerimi biraz da “cocuklarimla gunlugum” haline getirdikce, “ama Deniz’den daha cok bahsediyorsun”u da duyuyorum.
Onunla hakikaten “ozel” bir bagimiz olmasi disinda, su anda konusabildiginden, tam dunyalarimizi paylasmaya basladigimizdan..
Ama ikinci cocuk olsa olsa insanin kalbini buyutuyor, genisletiyor.. Yeni bir hicbirsey beklemeden sevgi, tutku agi ekliyor.
Daha yumusak, daha sakin kizimin adeta beni “bekledigini” hissediyorum.. Buyudukce, daha da ona cekilecegimi bildigini.
Dun eve geldim.. Dis mis cok agliyordu. Annesi yanindaydi.. Ayakkabilari cikarip, oyle odasina girdim ilk is..
Ve sadece tatli bir iki sey soyleyip, gobegini oksadim.
Sustu..
O sonrasi uc, bes dakika tamamen sessizlikte omre bedeldi.
Deniz’in o sirada salonu birbirine katan enerjisinde de elbette kendimden cok sey buldugumu soylememek yersiz olur.
Ama o kizimin yatak odasi, bir yerde ikisine de dokunurken, genislemis kalbi daha da hissettim.
Gunaydin.
Guzel bayram gunleri..
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
