Canim oglum, bugun “ilkokul”a basliyor..
Written on September 10, 2010 by ozan
Heyecanimi, mutlulugumu tarife gerek yok.
Gun yaklastikca, daha da ustune dusunmeye basladim.
Bir yandan hep “tatil” kalalim istiyorum; bir yandan elini birakip, ogretmenlerine emanet etmenin onemine inaniyorum.
Bir yandan daha da mi “Ingilizce” oluyorum, buranin kulturu mu diyorum; bir yandan dunyaliligina seviniyorum.. Simdiden.
Yuva “mezuniyeti” o guvenli, adeta sahneden herkesle konusan, mutlu mutlu dans eden hali gozum onune geliyor.
Bugun, okula birakirken yaninda olamayacagim. Gec haber verdiler tam gunu.. Ve benim iptal edemeyecegim bir yurtdisi seyahatim var.
Ama belli ki hem mutlu, hem uniforma falan derken biraz heyecan yapti.. Gece ortasi kalkti; gun icimiymis gibi benle bir konustu.. Siki siki sarildik birbirimize.
Demin evden cikarken de yanaklarindan optum ve bir insan, baska bir insana ne kadar kendi Yuregini vererek “iyi sanslar” dileyebilirse, oyle iyi sanslar dedim ogluma.
Dort bucuk ama “hayat” hizla devam ediyor iste.
Onu kelimenin tam anlamiyla cok seviyorum; hep birbirimizi icimizde tasiyalim!
Gunaydin.
Guzel arifeler.
Carsamba, 8 Eylul 2010
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
