Fenerbahce’yi sevmek.. Hem yalnizken, hem boyle gunler icin..
Written on July 21, 2011 by ozan
Kogus birliginde yuzbasina bilmem ne yetistirmek icin hizla kosarken de seversiniz Fenerbahce’yi.. Su Mehmet’in sonda attigi, muthis Amokachi maci.. Goge yukselen gooooll sesinden 2-2′yi anlarsiniz ama yine de kacirdiginiz icin hisimla girersiniz odaya.
Sonucta insanin yalniz, kendi icinde bildigi buyuttugu sevgi.
Ya da bir gurbet dami, resmen catisi, buradan radyo cekiyor mu diye frekans ararken..
Ya da Alex’in esine, adamin neden ilham verdigini bas basa anlatirken..
Ya da anneanne satirlarinda, bir hafta gecikmeyle de olsa, 1993 onbirimizi, kimin nasil oynadigini ve domates fiyatlarinin yine neden arttigini okurken..
Kimseye ihtiyacim yok. Bir turlu vuruldugunla bas basa. Paylasmadan ve hesap vermeden.
Ama bir de “omuz omuza” kismi vardir, bu aski korukleyen.. Ister en en yakin arkadasina, ister annene saril o kalabalikta.. Bazen hic tanimadigim ve 5 dakika once hirlastigin birinin kelini opersin o gol sevinciyle.
Orada “yumak” hissi vardir.. Bu adamlar, kadinlar da ozunde benim hamurdan gecmis hissi. Hazzi.
Bugun oyle alalede bir hazirlik macindan ote, iste o iki hissin birlesimi olacak.
Fenerbahce’yi kimseye birsey anlatmaya ihtiyac olmadan, her sabah kalktigimizda ayri seviyoruz.
Ama bir de yan yana, omuz omuza sahip cikma kismi var. “Ugur” diye dostuna sabahtan sms atma..Sahip cikma.. Bayragi dusurmeme.. Itibar linc cabalarini yutkundurma.. Nereden nasil kaynaklandigi tam belli olmayan “guc”e ve saliverdikleri “delil”lere ragmen.
Bugun, o stadda bambaska bir hava olacak.
Benim icin de soluyun.
Tum gezegen Fener’i tutan tek insan kalsam bile dedem, babam ve oglum arasi gececek bag bana yeter.
Ama boyle gunler, o kenetlenme, o birbirinden guc alma hissi daha da onemli.
Sarilirim.
YASA FENERBAHCE!
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
