2011′i devirir, 2012′yi acarken dusunceler, hisler..
Written on January 3, 2012 by ozan
Cekirdek ailemin mutlulugu, sagligi en onemli yasam olcegi.. Benim icin de.. O yuzden sukretmek gerek.
Hayatimda artik hep bir ilkbahar ve sonbahar hissi.. En sevdiklerimin bazilari icin malum ilki. Ikimiz icin de en yeni, en taze hisler.. Bazilari icin de en huzurlu oldugum aksam dahi kafayi yastiga koydugumda “yarin bir sey olur mu?” kaygisi..
Artik hayatimizin hep o devreleri cunku.. Arada, “Allah sirali versin” mirildanmalari.
Neyse; “guzel” konulara gecelim.. Enerjisi, hayata olumlu bakma icgudusu malum bir insan olarak 2011′i buyuk resimde guzelliklerle anmak kolay degil.
Dunya.. Isimin kalbi Avrupa idi. Avrupa’nin belki en onemli bankasinda, Avrupa’nin su an en onemli ulkesiyle iliskili, “makro” denince akla ilk gelen insanlardan biri olarak calisiyorum. Cok zordu. 2012′nin daha kolay gececegine dair cok isik yok. Ama bende hala “Avrupa yok olacak” diyenlerin yanilacagi tahmini de mevcut. Cok gun “Saving Private Ryan” gibi paralanmaya, oduller ayni olmayacak. Ama isimi hakikaten hakkini vererek yapmaya calisiyorum. Sukur demeli.
Memleket.. O da gri. Dunyanin parlayan noktalarindan. Ben seneler once bunu vurgulardim. Simdi onemli dergiler kapaginda bu mesaj var.. Ama bu kadar acik “cemaat,” su kisiye yakin mi muhabbetlerinin dondugu bir ulke olmasi da etkiliyor beni.. Illa uzuyor ya da rahatsiz ediyor da demek istemedim. Ama durum bu. Ozgurlukler hala kisili.. Bir sabaha karsi hala ansizin evinizden alip goturebilirler.. Su ya da bu suclama ile.
Fenerbahce.. Benim icin onemli tutku. Yine yordu. En doruklari da, travmalar bitmisken yeni travmalari da beraberinde yasadik. Empatisizlik itici geldi bana.. Beni anlamaya calismamak.. Ama sonucu ne olursa olsun, Fenerbahce benim icin en yakinlarim, dostlarim ve evlatlarimla bir formayi, sevgiyi paylasmak demek.. Gerekirse kagida onu cizmek demek.. Bunu elimizden kimse alamaz.
Esintiler.. Memleket ve sporu ve hatta gezegendeki krizler o kadar yaralayici, “bolucu” ki etkilendi.. Bir Convention aksami, sicak bir restorana dolusan insandan cok daha fazlasini etkiledigini dusunuyorum. Su ana dek hayatta en “karsiliksiz” basardiklarimdan diyebilirim. Dilerim yeni sene takdir edeni ve koruyani daha cok olur.
Durup, durup beni open bir kizim.. Ve cok insanin onunla simdiden ayri bir bagi oldugunu bilsem de, kendisinin bana bagi apayri bir oglum var.
2012′e tasidigim en gercek his de bu.
40 olacagim bu yil. Annem, babam, kardesim; kardes kadar yakin hissettiklerim daha cok mutlu olalim; zor hayatta mumkun olabildigince.
Iyi seneler hepimize. Sevgiyle.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
