Silver Linings Playbook.. “Anormal” insanlar hakkinda, beni sarsan bir film cikti..
Written on January 15, 2013 by ozan
Dostlar da seyrettikce “begeni” satirlari geldiginden, bir ay otesi once yazdiklarimi tekrar estirmek istedim.. Sevgiler.
—–Original Message—–
From: Ozan Tarman
Sent: 09 December 2012 00:03
To: ‘esintiler@yahoogroups.com’
Subject: Silver Linings Playbook.. “Anormal” insanlar hakkinda, beni sarsan bir film cikti..
Annemiz yurt disinda, cocuklarim yataklarinda iken, universite yillarima gonderme “eglenirim” diye tek basima gittim.
Iyi film oldugunu tahmin ediyordum.. De Niro ve diger aktorler ayrintisi disinda. Ama tanidik, tanimadik yanlariyla iyi anlamda sarsti.
Bradley Cooper’un “akil hastanesi”nden cikmasiyla basliyoruz.. “Anormal” bir insan.. Ama isin etiketinde oyle.. Tanidikca ne normal, ne anormal, daha grilesiyor.
Keza, kucuk Amerikan kasabasinda rastlastigi, Hunter Games (cok iyi aktris!) kiz da oyle.
Oynamiyorlar. Oldugu gibiler.. “Deli” yanlari var.. Ama cevredeki “normal”lerden cooook daha iyi anladiklari seyler de var.
Ailelerini uzuyorlar.
De Niro (baba) ve Cooper’in annesi ogullari icin “rezil” de oluyorlar; oglani daha da “kotu” yapiyorlar.
Fakat kopmuyorlar.
Ben 40 yildir, scepticism ve cynicism’e bayilmayan bir adamim, biliyorsunuz.
“Smart alec” diye degil, “saf” diye cagrilmayi tercih ederim.
Ama bu filmde ve ele vermeyecegim sonunda, hem saflari, hem cynic’leri memnun edecek yanlar vardi!
Duygulandim..
Yapimciligini da ustlenen, etiketi “sikor”lukten cok baska bir rol oynayan Cooper’a, ve ogrendigim “problemli” bir cocugu olan yonetmen ve De Niro’ya helal olsun.
Kizin, “Lord of the Flies”i dans ettikleri evin disina attiktan sonra dediklerini ve Bradley’nin “biz anormaliz ama siz normallere kiyasla su su” diye patlamasini unutmayacagim.
Soguga cikip uzun uzun yurumek istettirdi bu film bana.
Yani iyi geldi.
Bazi universite film anlarim gibi..
Iyi geceler..
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
