Hayatimin belki en guzel surprizini biraz once yaptim. (1 Ekim 2013 anisina)
Written on October 2, 2013 by ozan
Karimla, annemin dogum gunu icin bir geceligine Paris’e geldik.
Bir iki gun once, ilhamla karar verip.
Babama da soylememistim.. Onun agzindan, gidebilecekleri iki lokantayi kapmistim.
Restoranin menajeri sagolsun, bizimkilere caktirmadan dort kisilik masa ayarlamisti.
O lokantaya girisimiz..
Mudurun, bizi arka masalara dogru alisi..
Yan yana oturan benimkilerin onundeki iki sandalyeyi hizla cekisi..
O sirada bana mesaj atan! babamin sevincle neredeyse bagrisi..
Ve ve anacigimin adeta donmus, acilip kalan agzi.. O andan sonra durmayan gulumsemesi..
Sadece durup durup, “cok sevindim.. Cok sevindim ben,” diyor..
Yiyor, iciyoruz.
Zeris’imi de aniyoruz..
Masaya oturdugumdan beri, adeta “you do something to meee.. ” falan diye giden sarki caliyor, kafamin icinde.
Yasam baslibasina bu benim icin.
“Cok mutlu oldum,” diyen bir anne..
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
