Canim dedemin ardindan.. Cenaze genelinden, bende yer edenler…
Written on February 23, 2015 by ozan
Allah daha yavas yavas ve sirali versin, bu sulalemizin ikinci buyuk kaybi.. (Toros Dedemin yillar onceki kaybi ile benim gercek anlamda karakter acisindan patriarch’im gitmisti.. Zeynom ve ben gibi biraz )
Cenaze arabasina binmeden, halamin oglu Sinan ile sarilmamizi omur boyu unutmayacagim.. Sinan, biraz da dedemin elinde buyudu.
Issiz Adamin unutulmaz son sahnesi vardir.. Apayri bir context’te, oyle emprovize bir sarilma idi!
O arabaya ilk binisim.. Babam, ben ve Sinan. O arabada halimiz. Izzet’imin sesini duymam ve yuzunu gormem.
Babacigimin hep omuz hizasinda durdum. Tabutu da beraber, arka arkaya yuklendik. Onunla hissettiklerim, konustuklarim burasi icin bile ozel.
Sinanimin cikolatasini fark ettim. Ve Zeris ile topraga bir da kartopu birakmak icimde geldi. Yazdim bunlari zaten! .. Ayse ile halamin hemen arkasindan.
Bizim cenazemizde de (baska hayatini kaybetmisler de vardi avluda), “bayanlar, geri cekilin.. Dualar kabul olmaz” gibi “sozler” de vardi. Icimden dedem ile konustum.. Beraber “hadi oradan” dedik!
Dayimin oglu Ali, kalabalik arasindan gelirken bana cok guzel, cok yakisikli geldi. Duygu selinde o ayri dokundu.. Bir de babamin meslek “doruk” yillari, belki iki numarasi, fotografcisi, kameracisi, kader arkadasi Levent abiye sarildigimda, aslinda cocukluguma sarildim.
Bizim dinimizin, gelenegimizin en “ciplak/dogal” ani, topraga birakisimiz sirasindan sadece birsey aktaracagim.
Mezara, kar, camur, toprak sirasi tabii ki, birisinin yuklenerek birakmasi gerekiyor.. Ogul ve biz torunlar yuklenirken, babam bir de Yasar Ustamiza ve tabii (onun da cocuklugunu adeta bildigim!) bizim kaptanimiz Deniz’e!! seslendi.
“Deniz!”
Deniz’in, ok gibi firlamasini, kendini mezarin tepesine atmasini ve babama, bana, Sinan’a o an bakisini hayatim boyu unutmayacagim.
Benim “kirvem” Sezai abidir, “melegim” Aliye Teyzedir de (dun seyretmistir gokyuzunden, kacirmaz!) ..
Deniz’in o dik durusu, o sirada uzaylilar da bassa, seller de aksa, yerinden kimildamayacagini hissettirdi.
“I’ve got this.”
Dedem, bozulmamis bir insandi.
Basak’i gercekten cok baska sevmesi de bence tipatip bundandi! Ona saatlerce birseyler anlatabilirdi. Nisan yuzugumuzu onun takmasi artik daha da anlamli. Daha da “iz.” Cok da guzel bir “konusma” yapmisti bizim icin.
Bu hayatta ne ekersen, onu bicersin.
Bunun layigiyla ugurlandi.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
