Benim icin de “kasvetli” bir senenin ardindan, yine de beyazin guzelliginde yeni yil umutlari.. Dedecigimin kazagi.
Written on January 4, 2016 by ozan
Benim icin de “kasvetli” bir senenin ardindan, yine de beyazin guzelliginde yeni yil umutlari.. Dedecigimin kazagi.
Yasimiz geregi belki ama bu sene kayiplarim elbette cok uzdu.. Dedemi ve babaannemi alti ay icinde kaybettim. Bununla sarsildim. Bunun babacigimi, yakinlarimi uzmesine uzuldum.
Bizler icin kiymetli yaz tatilime baslayacagim gece, sevgili Kerem Dalbudak’in vefatiyla sarsildim.
Isimi elimden geldigince en iyi yapmaya devam.. Ama bizim sektorun her kiyisinda artik “daha yesil cimen”i bulmak daha zor. Yine de meritokrasi pesinde, musteri/dostlarimin ovgusunu duymak bana huzur veriyor.
Ulkem, canim ulkem.. Hatta gezegenimiz. Cok karisik, cok zorlu. “Oteki” duygusunun, karsitliginin iyice galip geldigi, karanlik zamanlar. Yarin sabah birseylerin degiseceginden umutlu olmak cok zor.
Akdeniz’in derinliklerinde, Guneydogumuzda onca yavru ceseti varken iyimser olabilmek zor.
Anacigimin hastaligi ile bogustugumuz 2008′den beri belki en bu duygularla girdigim yilbasi.
Ama ben yilbasilarini severim.. Boylesine cennetlik beyazlikla girince ayri severim.
Cok sukur, “cekirdek” ailem, bizler iyiyiz. Saglikliyiz. Biriz. Bu herseyden, herseyden onemli.
Babam, dedecigimin esyalarini ayirirken bana da iki kravatini ve hala giyebilecegim bir kazagini secmis.
Iste o kazak, o insan bizim yolumuz. Kendimce hep “dogru”yu yapmak.. Dostlarimi, kardeslerimi birlestirmeye calismak. Aileme, cevreme elimden geldigince daima “beraber yasayabilmenin” isiklarini gostermek.
Ananeme de dun bahsettim.
Dedemin kazagi ustumde.
Elim, omuzunuzda.
Iyi seneler!
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
