Orhan Pamuk’un “bozaci uzerine” romanini sevdim. Istanbul ve yillar içinde degismesi otesi.. Yine hem aski, hem sevgiyi verebildigi için. Ve huznu, icime islediginden!
Written on July 28, 2016 by ozan
Orhan Pamuk’un “bozaci uzerine” romanini sevdim. Istanbul ve yillar içinde degismesi otesi.. Yine hem aski, hem sevgiyi verebildigi için. Ve huznu, icime islediginden!
Hayatim(iz)da çok sey olup, bitiyor. En “sikayetci” oldugum yonlerden biri, daha duzenli kitap okuyamamak. “Kafamda bir Tuhaflik” da bu kaderde yer etti. Yer yer Denizim, “baba, hep yaninda tasiyorsun kitabi” da dedi.
Ama bitirdim.. bitirdigimde de icimde hem bir sevmenin sicakligi, hem de huznun dokuma islemesi vardi.
Elbette, bir yandan siyasi sosyolojik, bir roman. Istanbul’u, Turkiye’yi; gecekondulardan kentlesmeye, eski sagdan AKP’e akan irmagi anlatiyor.
Bickin delikanlilardan, su anki kopkoyu muhafazakarliga nasil gittigimizi, suruklendigimizi.
Ama ozunde, kahramanimiz Mevlut’un iki kizkardes Rayiha ile Samiha’nin arasina sikismasinin oykusu bu.. koyden, sehire tum yasamininin
Gozleri ile “guzeller guzeli” Samiha’yi kacirdigini saniyor koy evinden. Ama kamyonun isiklari yaninca bir bakiyor ki Rayiha. Soku dusunun.
Size tum hikayeyi ele vermeyecegim. Samiha’ya duydugu “ask” sandigi, ulasamama histerisi.. Sehvet diyecegim; ama Masumiyet Muzesindeki o izler yok.
Rayiha ile hissettigi ise bir omru omuzlamak, sevmek, tenin tenine dokunmasi. Mevlut’un yaralarini acmasi, kimilerini acamamasi, beraber evlat buyutmeleri.
Öyle ki, evlendigi ve bir omur gecirdigi Rayiha hayatini kaybettikten sonra guzel Samiha’ya uzanirken, soyle tanimliyor Mevlut.
“Mektuplari sana askla yazdim,” dedi Mevlut. Ve daha bunu soylerken insanin hem dogruyu soylemesinin, hem de samimi olmasinin ne zor oldugunu anladi.
…..
Fakat Samiha ile yasayip, olgunlastikca; hayat ondan koseleri daha bir aldikca, bir keyifli ani, romanin tam sonu soyle deyiveriyor:
“Ben bu alemde en çok Rayiha’yi sevdim,” dedi Mevlut kendi kendine.
Roman boyle bitiyor.
Mevlut bunlari Istanbul’a soylemek istiyor. Öyle ya da boyle “hak yiyemedigi” ya da dost satmadigi için, boza arabasi ile bir omrunu gecirdigi Istanbul’a.
Sehir sertlestikce, gercek hayat darbelerin en acisini da yasamis Istanbul, hem Mevlut’e, hem bana huzun verdi. Ama onun gibi ben de topraklara bagimi kaybetmedim.
Bizim omrumuzun de gectigi yillari, sokaklari anlatiyor. Varsin belli detaylari, ne bileyim sampiyonluklar sonrasi susleme bayraklarini atlasin…
Bana dokunabildi. Zamanim olsa daha da uzun anlatirdim.
Ama gonulden oneririm. Rayiha sevgisinin temeli, derinligi bir yana; Samiha ile içinde yasattigi cocuklugu baska yana.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
