Episode V.. “you just got one (ticket) from him (God)”

Randy Brown, “don’t edit, don’t edit” demek de hakli. Cunku Jordan’in boyle gardini indirdigi an enderdir!

(“He was not joking,” Brown!)

1’den beri belki en begendigim bolum
idi, V.

Bir kere dolu dolu. 20 sene sonra baktiginizda, oykusune cok onemli ipuclari var.

Zenci Senator adayi Gannt’i desteklememesi, bizim Amerika’ya gelmemizden hemen oncedir. Hayalkirikligi.

Televizyonu durdurup, Ali ile farkini anlatirken; kendisi de o konulara girdi. “Ben buyum,” derken aslinda durust. Ama iste bir Ali degil.

Bunun disinda, olumlu yon cok. O gunun rookie Kobe’sine ogutleri; Kukoc’a ta 1992’de haksizlik yapildigini kabul etmesi

Kukoc’un icindeki Dogu Avrupa, Balkanlar inadi. Ikinci mac kendini kanitlamasi.

Diana gibi; daha “imaj cagi” patlamamisken insanlari bu kadar surukleyebilmesi.

Adidas ne kadar buyuk firsat kacirmis. Jordan’in begendigi marka oymus. Ama aklini celen, Nike olmus!

“Do the Right Thing,” Spike.. Kaderlerinin efsane reklamlarda birlesmesi.

Drexler ile finalleri… bir gece once; Magic ile kart oynamasi (ozledigimiz sahneler)

Belki kendisinden buyuk tek sporcu Ali ile kareleri

Seinfeld’in ziyareti.. (“I will make quitting a trend of 90s”)

Su gun, dunyanin her yerinde boyle Beatles etkisi yaratan bir sporcu yok. Belki benim Roger

V, Jordan’in “culture” tarafi idi adeta. Doksanlar, bizim de yasadigimiz Amerika.

Esintiler