Aliye Teyzecigim
Written on July 8, 2007 by ozan
Cuma sabahi annem bana bir haber verdi. Aksamustu kizkardesim Zeren ve Sezai
abimiz ile Aliye Teyze’nin yolunu tuttuk.
Kendimi bildim bileli Aliye Teyzem var.. Simdi tam bilemiyorum bile ama Sivas
ise Sivas olsun, kopmus gelmis ben bir yasindayken. Annem de babam da
calistigindan benim ilk arkadasim.
Kelim diye once bizde calismak istememis galiba ama sonra bir isinmisiz ki
birbirimize.. Kirlarda kosturmak, “ekler pastalar, yuvaya gidip de evi
ozlemek, ogretmenlere caktirmadan mac seyretmek.. Hepsinde Aliye Teyzem var..
Benim hayatimda basortusuydu, takmamakti, sehirliydi degildi, hicbir zaman
olmadi.. Cunku hem bizlerin cocuklugunda sokaklar farkliydi, hem daima Aliye
Teyzem vardi..
Bir ilk kalp kirikligina hayatimda ilk kez hakikaten depresiflestim.. Bir
yaz.. Etrafimdaki kalabaligi istemedigimde, bizim evin balkonu Aliye Teyze’ye
sarilip ya agladigimi, ya dertlestigimi hatirliyorum.
Evdir.. Ortaokuldan liseye hep donusu sembolize etti benim icin.. Okuldan
donersin, onun yaptigi lahana salatasini yer, sohbet edersin.
Okuma yazma bilmese de Amerikalardan mektup da attim. Evden hic kopmadigim
icin iste.
Bazilariniz hatirlar.. Dugunumden sonra, Selahattin Duman ve can noktasini
sezebilmesi sagolsun, koseyazilarina konan Aliye teyze. “Oglan tarafi.. Onu
ben buyuttum” diye kendini tanitiveren.
Son gurbete donme siram geldiginde, galiba en cok ona soylemek koymustu..
“Yerlesmeye” giderken, 2004 Temmuz’u basi ucaga binmeden koruk basindan en son
onu aradigimi cok iyi hatirliyorum.
Buraya yine yazmistim hani.. Babam cocukluklarimizda cektigi eski video
karelerini benzersiz bir DVD’e cevirdiginde, ne yapip edip ona da
izlettirmistim.. Akrabasinin numarasini yanlis yazdirtmis. Ama o akrabanin
evinin izini surerek.
Son dogumgunumde (ne de olsa 35. idi), keyfim yerindeyken, isten eve donme
yolundayken onu aramistim.. Seslerimizi duyalim diye..
Sezai abi Kayis daginda kendim kolay kolay bulamayacagim yerlerde evine
getirdi.. Bir zamanlar buralarda CHP bayragi olurdu, simdi sadece AKP diye
konustuk, o varoslara arabayi surerken.
Salonundaki duvar takvimini 21 Mart’ta durdurtmus.. Sarildim.. Epeydir ilk kez
agladim.. Hem belki kendimi tutmam lazimdi, hem iyi geldi.
Anneler Gununde AKP Kadin kollari uyeleri evine gelip yapma cicek birakmis..
Ama secmen karti gelmemis.. Yine de AKP’ye vermezdi, verirdi diye sakalastik..
Gitmeden yan odada yalniz kalmak istedim.. Anne ve babaanne, ananesiyle bir
suru Deniz resmi.. Carsafli kadinlar, namaz kilarken pencereden gormusler..
Resime karsi gunah demisler.. Once kaldirmis.. Sonra televizyonun ustunde o
resimler olmadan yapamamis. Geri koymus..
Cocuklar buyuyunce ebeveynler ile yer ve rol degistirirler denir ya..
Bu sefer benim omzuma, koluma dogru o uzandi.. “Iyiyim ben” diyor.. Genelde
evhamli olan odur..
Soyle bir ana melek yazmakta da tereddut ettim; ama dualariyla o benim
koruyucu melegim.
Su anda ucakta yine iliklerime kadar hissediyorum ki olumsuz bir bag bu.
“Cocuklugundaki kokun gelmis gibi oldu simdi” dedi.
Birsey demedim once.. Oyle uzanmis kaldik. O anlik zaman dondu. Orada
dondurmus olduk iste.
…
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
