13 yasina kadar 1 defa bile asansore binmemis olmak
Written on September 19, 2007 by cuneytsoydas
Arda Agustos ayinda anneanne-dede ile Sirinyali denilen, Izmit’e 20 km, Hereke’ye 5 km mesafedeki deniz kenari sayfiye yerinde kaldi…
Site formatinda olmayan, yanyana dizili yaklasik 20 mustakil ev… Ve arkadaki kucuk ufak bir evde ailesi ile yasayan ve bu evlere bakanTuran abi.
Ve Turan abinin 13 yasindaki oglu Gokhan… Fenerli… Cok iyi top oynuyor… Istanbul’da olsa altyapiya bile verilebilir… Hereke’de okuyor, minibus ile gidip geliyor… Notlari da sahane…
Karakter olarak ise 10 numara bile degil… 10 uzerinden 11, 12 falan…
Arda’nin orda gecirdigi 1 ay boyunca en yakin arkadasi, abisi, kankasi, bodyguard’i, top arkadasi, oyun arkadasi, herseyi oldu… Son derece firlama bir eleman olan Arda’nin pesinden 1 an ayrilmadi, uyandigi anda bizim eve geliyordu ve yalnizca yemek ve uyku icin evine gidiyordu… Arda’ya gunde 10 kere denize atmasi icin kovayla tas toplayip getiriyordu… Bizde 1 kere bile yemek yemedi, 1 dilim kek, pasta istemedi, tas catlasa 2-3 bardak su icmistir… O kadar efendi ve hic arsiz degil…
Bir gun annem Arda ve Gokhan’i arabayla Izmit’e goturmus… Arda alisveris merkezlerindeki labirentli top havuzu olayina hasta… Icine atiyoruz, 1 saat sonra aglayarak cikartiyoruz… Annem Gokhan’i da gotureyim, hem yardim eder Arda’yi zaptetmek icin, hem de cocuga bir yemek yediririm demis…
Ve annem hayatinin en sasirdigi olaylarina sahit olmus…
Gokhan hayatinda ilk defa bir alisveris merkezine gitmis, ilk defa asansore binmis, ilk defa yuruyen merdivenden cikmis, ilk defa hamburger yemis…
Yazinin basligina bu saydiklarimin hangisini tasiyacagima karar veremedim… Once hamburgerdi, asansore cevirdim…
Korkusundan asansore binmemis once, merdivenden cikalim demis, merdivenin de yurudugunu gorunce once ondan da cekinmis, Arda atlayinca pesinden cikmis uzerine…
13 yil, bir erkek cocuk, hamburger yememis…
13 yil, bir insan, Izmit’e 20, Istanbul’a 65km mesafede yasiyor, asansore binmemis…
Annem aksam telefonda anlatinca gozlerim doldu, o kadar iyi bir cocuk ki, inanamadim hayatimizda artik dusunmeden yaptigimiz islerin hicbirini 13 yillik yasaminda 1 kere bile yapmamis olmasina…
1 hamburger bile yememek…
Hic asansore binmesini gerektirecek bir yere gitmemis olmak…
Yazik degil mi bu pirlanta gibi cocuga?
Insanin o kadar cani istiyor ki, al o cocugu, getir Istanbul’a, ver arka odayi, yazdir duzgun bir okula, ver Fenerin altyapisina hazir bizim eve yakin da nasilsa, OKS’de fistik gibi sonucunu alip duzgun bir okula gitsin, o zaman da ac bir ufak ev, sonra da universiteye gidebilsin… ya da Fener’de oynasin, ben de menejeri olayim…
Oysa orda asansore bile binemeyecek kadar basit yasaminda cocuk 11 ay bekliyor, gelecek Agustos Arda gelse de onunla oynayabilsem diye…
Cunku Arda’nin oyuncaklarinin hicbirine hayati boyunca sahip olmamis… Cunku Arda gibi abilik yapabilecegi bir kardesi olmamis… Cunku ona esit davranan, kendinden biri gibi davranan bizden baska aile olmamis… Kimse ona bacak kadar Arda’nin gosterdigi saf sevgiyi gostermemis…
Degeri anlasilmadan akiyor gidiyor bu hayattan Gokhan…
O da hayattan hic bir sey anlamadan…
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
