Cetin Amca
Written on September 25, 2007 by cuneytsoydas
Alt komsum…
Ya da alt komsumdu…
14-15 ay evvel 60+ yaslarindaki esini kaybetmisti… Ogullari ve torunu Bursa’da yasadigi icin kari-koca Arda’yi cok severlerdi… Hic sikayet etmediler Arda’nin ve bizim sesimizden… Eve giris cikislarda hep oynarlardi…
Esi bir gun aniden kalpten vefat etti. Cetin Amca mertti, mert olunabildigi kadar… Hala Arda’yi minciklamaya devam edip “Rahmetli cok severdi” derdi hep…
Esinin olumu sonrasi da 1 kere bile sikayet etmedi Arda’dan… Surekli gidip ozur dilerdim, hicbirini kabul etmedi, dert etmedi, “Torunumu ozluyorum, Arda’nin sayesinde torun ozlemimi gideriyorum, devam etsin azmaya” derdi… “Ev cok sessiz, Arda’nin gurultusu iyi oluyor” derdi… Arda da oyle boyle gurultu etmiyor bu arada…
Arda’ya oyuncak araba alirdi hep, arabalari sevdigini bilirdi… Bir de bitter cikolata alirdi, sut alerjisi oldugunu bildigi icin bitter alirdi… Kac defa raki sofrasina cagirdi, tek basina kurardi haliyle, essek oldugum icin hic gitmemistim… Artik gitme sansim da yok…
Dun aksamustu Cinar’lar bizdeydi. Cinar, oglu Sinan ve Arda top oynuyorlardi salonda… 2 yildir ilk defa kalorifer borusuna vuruldu… Cok sasirdik… Tam da iftar saati oldugundan “heralde iftar yapiyor, misafiri de var, yoksa hayatta sikayet etmezdi” dedik ve hemen merdivene kosup ozur dilemeye gittim…
Kapiyi gelini acti, “Cetin amca evde mi, boruya vurdu, kostum geldim” dedim… Esinin vefatinda tanismistik ogullari ve gelinleriyle… Kismet bu sefer de kendi vefatinda gorusmekmis…
Babami kaybettik dedi…
Dumur oldum, kitlendim, gozlerim hemen doldu, simdi yazarken bile sulandim… Akciger… Solunum cihazindaymis 2 aydir… En sonunda da komaya girip olmus…
Kendime kizdim bilmedim durumunu hic diye… Kapiciya kizdim 2 aydir soylemedi diye, ama suratina degil, onun da esi kemoterapi goruyor, kizma hakkim da yok hic… Bir ziyaret ederdim hastanede, son bir gorurdum adami, belki az bucuk sevinirdi…
Ama hicbirini yapmadim… Ogluma bu kadar iyi davranan, bize bu kadar tolerans gosteren ve muhtesem bir komsu olan bu yasli adama son gorevimi hic yapamadim… Is guc sebebiyle cenazesine de gidemedim, bu gereginden fazla buyuk sehir yuzunden…
Zaten 6 yildir tam altimda oturmasina ragmen 1 kahve bile icmeyerek tipik okuz komsulugu da gayet kotu bir sekilde yapmistim… Ama zaten komsuluk kaldi mi ki bu sehirde? Ben su anda kapicimin karisinin adini bilmiyorum, sormaya yuzum olmadigi icin de yenge diyorum, Istanbul hayati insani boyle yapiyor iste…
Is, ev, 3-5 arkadas, futbol, televizyon, 2 geyik, 3 mail…
Bari anisina bu tesekkur ve ozur yazisini yazayim… Esintiler benim vefatlar sonrasi gunah cikarma ve hislerimi aciga vurma tahtam oldu son zamanlarda…
Pek fazla tanimadigim, ama o da bizi tanimamasina ragmen bize cok iyi davranan, buyukluk yapip yillardir 1 kere bile sikayet etmeyen Cetin Amca’ya veda etmek istedim…
Esinin hasretine 1 yil anca dayanabildi yasli vucudu… Sevgi dersi verip de gitti aramizdan…
Nur icinde yatsin…
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
