Children of Men’i carpici gercekcilikte buldum.. “Sci-fi” filmi olsa da.
Written on November 23, 2007 by ozan
Sci-fi filmi falan ama, gelecek ve kabul diye gosterilen bazi sahneler ben su anda bunlari yazarken dunyanin belli koseleri yasaniyor.
O genre’ye bayilmasam da belki bundan cekildim filme.
Spoiler tarafindan korkan artik okumasin.
Kitapta eminim dunyayi cocuksuz, bebeksiz kilan epidemigin ne oldugu konusunda da biraz daha bilgi veriliyordur.
Filmde ta icine atiliyorsunuz.
Aslinda ikinci yarisina kadar cok da carpilmadigimi itiraf edeyim.
Ama ikinci yarisinda iyice sansli bir ya da bes percent vs “otekiler” haline itilmis gezegenimizde patlamanin ne kadar pamuk ipligine bagli oldugu iyice gozumuz onune sokuluyor.
Gunun birinde “pleasant ville” Bati Londra sokaklari “Allahuekber” diye inleyebilir, dogrudur.
Insanlarin “dignity”si ile bu denli oynanirsa..
Filmin benim icin ana mesaji da su yukaridaki cumlem zaten.
Clive Owen carpici.. J Moore kisa gozukse de, formunda.. Biraz Matrix’in daha zirva yonlerine de gonderme mi var acaba?
Ve Cuaron’un kamerasi carpici, ozellikle ic savas sahnelerinde.
Sonda umut var ama yok.
Zencinin mucize bebegine Owen’in kaybettigi oglu Dylan’in adini vermesi..
Ama mucize bebegimiz bir kiz.. Gezegen yasayacak mi?
Otekiler bu denli patlamisken, o kizi da yasatirlar mi?
Kendiniz kafanizda kuracaksiniz.
Meksikalilar, Anglosakson sinemasina cok sey katiyor; sapka.
Gunaydin.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
bu filmin degerini anlamayan oscar a selamlar olsun