Written on January 17, 2008 by CengizK
bir arkadasim bu resmi gondermis ve altina bu yaziyi eklemis, inanip inanmamak size bagli:
Salona gittim, salonun soyunma kabinlerini degistirmisler. Kizlar erkek, erkekler kiz kabinine tasinmis. Bunu nereden bilebilirdim. Soyunma kabinlerine girerken, istemedigim goruntulerle karsilasmamak icin kafami pek kaldirmam.
Sakinarak kafa asagida kendime bos bir dolap ariyordum, bir anda taslarin arasinda “O” beliriverdi..
Buhardan olsa gerek boynumu zaten sıkan kravat onu gordukten sonra canlanarak beni bogmak isteyen iki ele donustu.
“Cikista bir cin icelim mi” diye konuya zipkin gibi bir dalis yapacakken, duruverdim.
Bu anlattiklarima bir delili olmaliydi. Kamerasi bes megapiksel diye dunyanin parasini saydigim cep telefonu da bu gunler icindi.
Telefonu ona dogrultmus sahane bir kare yakalamaya calisirken, o bununla ilgilenmiyor fotografta gordugunuz uzere bakislarini direkt bana yoneltiyordu.
Iki kisinin birbirini tanimasi icin atilmasi gereken ilk adim memleketlerden bahsetmekti. Hemen soruverdim:
“Where are you from” ve hemen ekledim “Welcome to the my country”
Sonra ailelerden ve kopeklerimizden bahsettik. Benim kopegim olmadigi icin yan komsunun sevimsiz kopegini benim kopegimmis gibi anlattim.
Telefonunu almak icin yaziyla “ellisekiz” numara denedim. Her defasinda da kibarca reddedildim.
Bu buharli ortamda daha fazla deneme imkani yoktu. Kendimi erimis jole gibi hissettigim icin izin istedim, ve dedim ki:
“See you later” akabinde “Elevator” ve “Hahah!”
Dudaklarindan “Not elevator, it is alligator” cumlesi suzuluverdi.
“Beni duzelltigine gore beni seviyor” diye gecirdim icimden ve onun da anlamasi icin aksan yaparak bagirdim: “Yessss!” . Ekolu sesimle birlikte kol bacak cikarmayi da ihmal etmedim.
Ve yuruyerek uzaklastim.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
