Kanyon’dan tiksinc manzaralar
Written on January 22, 2008 by cuneytsoydas
Tiksinc derken corporate, altindaki bocektir yukaridaki yuce insandir dunyasinin en kisiliksiz yeri olan bankacilik sektorunun muhtemelen en kisiliksiz grubunun birine denk geldik yemek yerken…
Yemek yeri adi belirtmiyorum, zira burdan biri cikar, tanidik cikar… olur ya…
6 erkek… 6’si da aynı fabrikadan cikmis gibi beyaz gomlek, kravat, siyah/fume pantalon, ceketler fora cunku isme ozel diktirilen gomleklerdeki initial’lar gorulmeli, kol dugmeleri gorulmeli…
Yuvarlak masaya ay coregi seklinde oturulmus… Ortada kir sacli en senior, en cok o kasiliyor, adam rahat yemek yiyemedi kasilmaktan… Bir yandan da dunyayi kurtarmasini ve ekonomik krizi tek basina onlemesini saglayan blackberry’si ile 50 dakikanin 45′inde yazismaktan…
Diger besli cesitli kasilma seviyelerinde ama tipinden, joleli saclarindan ve daha cikmamis sakallarindan en comez oldugu belli bebe bile sanki managing director gibi kasiliyor, surekli elde telefon, o da dunyayi kurtaran adamin oglu misali yaziyor yaziyor…
Cevreye bakmalar, biz burdayiz bizi gorun tripleri, kasilmak ve is disinda ortak konulari olmadigi icin muhabbet eksikliginin dayanilmaz zavalliligi…
Yanlarindan bir citir gecti, bunlara afiyet olsun dedi, belli ki 83-84+ bir junior, kiza donup de acknowledge edip bir afiyet olsun diyememeler… agiz kenarindan hafif, sessiz, bi sittir git comez, surda piyasa yapiyoruz edasinda bir “sana da”…
Yemek mi yiyecem, bu zavalli surusune mi bakip halime sukredecem, ya da “lan asil dogrusunu bunlar yapiyor, parayi bunlar boyle davranarak vuruyor, zira bu bankacilik sektorunde bilgin ve isin kadar degil afran tafran kendini satmanla ancak ilerlersin salak Cuneyt, insanligin nah onemi var” diye dusunup halime mi uzulsem… cozemedim…
yedigim yemegin tadini alabilecegim kadar alamadim… Beraber calistigim ve bankacilik sektorune benim kadar yakismayan is arkadasim da ayni seyleri dusunuyordu…
Oysa kendi de bir bankaci olan, yukarida yazdiklarimin hicbiri ile uzaktan yakindan alakasi olmayan Saruhan kardesimi uzaktan gordum ve boyle de bankacilar var dedim kendi kendime…
Sevmiyorum abi bu sektoru… Girdik bir kere bok varmis gibi… Her gecen gun daha da sevmiyorum… Cik o zaman di mi? Olmuyor iste o isler gercek hayatta…
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
ben ilk hazineye girdigimde elimde canta ile dolasiyordum cuneyt. abiler oyle yapiyor diye. neyseki hizla kendimi buldum. simdiki calistigim yerden (banka degil) en cok o tip insanlari gormedigim icin memnunum valla.