UnutulAmayacak anlar.. Ufaklik
Written on March 7, 2008 by ozan
Girdik tribune etrafa bakiyoruz..
Olcuyoruz, biciyoruz…
Zone’dayim… Yigitlige bok surdurmuyorum… Ve hakikaten TV basinda daha korkutucu idi… ama iyi bagiriyorlar..
Artik fotograflarda olumsuzlesmis yerimiz sagolsun, zaten topcularla ic iceyiz… Fakat Ingiltere ya da Italya’daki aksine, Allah icin “rakip seyirci”den hic laf atma yok…
Onlar deli gibi bagiriyor.. Biz daha da deli gibi bagiriyoruz.
Fine! :)
Derken macin baslamasina az kala, tam benim siramin Sevilla bolumu baslangicinda ufakligi goruyorum.
7-8 vardir.
Babasi ve kizkardesiyle gelmis.
Puerta formasi uzerinde (Yapmak istedigimiz jestler harika idi.. ama kuluplerinin moral nedeni ile izin vermemesini de anlarim.. Kapa parantez)
Nasil kendi kendine egleniyor.. Nasil icten bagiriyor.. Heyecanlaniyor..
Mac basladi, koptuk tabii birbirimizden..
3 sonrasi bir baktim.. Icim 2-0′daki gibi kan aglamiyordu zaten o anda.. Ben bizim tribune “sadece 1 tane lazim. Hicbirsey fark etmedi bu golle” diye beyin yikama vaazi vermekle mesgulum..
Bizim ufaklik yerinde duramiyor.. Heyecanlaniyor..
Icim gitti bu firlamaya…
Kliseyse klise, kendimi gordum belki..
Devre arasi o siranin ucuna dogru yurudum.. Hatta Sevilla’li yasli bir amca bana “Gaaassaaraaa” dedi.. Cok yaratici.. Ben de ona “Betiiiii.. ha ha” dedim.
Simdi bu Batililarin sagi solu belli olmaz.. Babasi mabasi, ufakligin sacini sevmene bile hiyarlik yapabilirler..
Yine de gittim.. Oglana “good game.. good luck” dedim .. Acaip sicak gulumsedi… Karsilikli high five’lastik.. Sacina da soyle bir vurup, yerime geri yurudum…
Ikinci yari ve sonrasi drama, doruk oyle hallerdeydi ki, bir daha cocugu mocugu gormedi gozum..
Ama o devre arasi iyi ki yanina gitmisim..
Boyle olsa tum tribunler, daha cok, tum dunyada.
Kafessiz.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
