Fed, maci kafasinda kaybetmisti sanki…
Written on July 7, 2008 by alitor
…tabii ki benim sahsi yorumum bu.
Dunku saheser mac oncesi Fed ile Nadal daha korta cikmadan klubun kapisinda gozuktuklerinde yuz ifade ve body language’lari aslinda gunun gidisatini ozetler gibiydi…Onde Nadal, patlamaya hazir bir boga gibi intense ve konsantre idi. Arkada Fed, ve o tipik gulumsemesi, ve olaganustu rahatligi dikkat cekiverdi.
Icimden, stake’leri bu kadar yuksek oldugu bir mac oncesi he is too relaxed for his own good” dedim. Ama game time olmayi bilen biri icin de belki o “relaxed” state of mind’da Zen’lik ihtimalini dusundum.
Ilk set sonrasi hangisi oldugu acik secik ortadaydi.
Uc ve dorduncu setlerde o klasik Federer game time’ligi one cikti. Ikinci tiebreak sonrasi alacak dedim icimden son seti.
Fakat hep bir sey eksikti. Sirti yere gelmek uzereyken acaip bir ace ya da winner atabilirken, Nadal’i kirma noktasina geldiginde ya da matchpoint’e iki sayi kalmisken ust uste choke ediverdi. Very un-Federer like.
Ozan ile SMS’lesirken de soyledim: o killer instinct’i sanki yokolmustu. Daha otesi, belki sezmisti bugun onun gunu olmadigini.
Belki tarih yazacak olmasinin baskisi sonunda agirligini hissettirmisti. Belki de eskisi gibi ac degildi.
As a result, he was not in the moment. Nadal WAS in the moment.
Aradaki fark da burada. Cunku Federer eger moment’ta olsaydi, o sacma sapan unforced error’lar yerine maci 4 sette alabilirdi.
Nadal o moment’i seize etti: daha otesi, son bir senede improve ettigi servisleri, passing shot’lari, top spin’leri ve herseyden ote Wimbledon’u herseyden cok istemesi ile beraber.
And he did. He smelled blood and he went for it.
Fed’in comeback yapmasini cok istiyorum dogal olarak. Yapacaktir da.
Ama dunun psikolojik yaralarini da hayati boyunca tasiyacaktir; unless he redeems himself with a French and another Wimbledon against Nadal.
If you enjoyed this post Subscribe to our feed
Ali’cim,
Belli acilardan biraz fazla kizginlik, kirginlik bias’i ile bakiyorsun.. :) Maca cikislari demissin mesela.. Iyi de, her birrrr maclarina, Nadal oyle kosarak, Roger da sakin, sakin cikar.. Gecen sene Borg’u yakaladiginda Roger’in sakinligi kazanmis gorunmustu.. Bu sene olmayinca, maca cikislarindan belliydi diyemeyiz ki? ;)
“Mental” durum bariz.. Bu mactan once de, toprakta Nadal’a cok kaybettigi icin psikolojik olarak ustunluk Nadal’da idi. Gecen ay, Paris yardimci olmadi. Ben de bu acidan “denial” diye yukleniyordum ona.
Bu yazdiklarinin tumu maci 3-0 kaybetse idi daha gecerli seyler.. 2-0′dan Nadal gibi biyonik bir adama karsi mac cevirdi abi.. Yense, iki puan daha alsa, baska ovguler yazacaktin, degil mi? ;) Dolayisi ile, “mental” ise bu tarafini da vurgulamak gerekir.. Ve Nadal’in dahi 4. set tie-break 5-2′de nasil gercekten choke ettigini.. Choke iste odur.. 83 mil ile servis atmak.
Ama (bizde Almanya’nin futbolda yaptigi gibi) ayni Nadal’dir ki, besinci set celik sinirli kalsin.. “Degissin” demekle bazi seyler degismiyor.. Roger hep daha cok unforced vuracak, cunku oyunu “cevirmek” degil, “winner” atmak uzerine.. Nadal gibi herseyi cevirebilen bir makineye karsi da daha fazla unforced vuruyor.
Backhand’i evet tek el ve fragile.. Madalyonun bir yuzu.. ama o tek el, dunyanin en teknik, estetik goruntusu.. Ve 4.set tie break 8-7 geride, sampiyonluk puani karsilarken, o tek el backhand ile belki tenis tarihinin en guzel vurusunu yapti.
Yani elestirilecek yanlar cok da.. Mac da sicagi, sicagina da soyledigim gibi sana, madalyonun diger yuzlerini de gormelisin… 2-0′dan Roger’in geri gelebilmesi de.. Ona ragmen 5. seti Nadal’in almasi da, bana cok sasirtici gelmiyor..
Illa ikisinden birine yuklenme nedeni olarak da gelmiyor.
Eee Akdeniz’liyiz sonucta, emotional olmamak elde degil.
Fakat sen de yazmistin, he needs to spend more time with Jordan diye. Olayin anatemasi bu bence.
O 8-7′lik backhand’i ne kadar estetik olursa olsun, bir kac breakpoint ya da unforced error’un maci kendi lehine cevirebilecegi boylesine bir macta rakibinin neredeyse iki kati unforced errors yapmasi affedilemez ya…8^)
Bir sampiyondan daha fazlasini beklemeye alistik. Bak Tiger’a. Dizi yirtik yirtik playoff’lara kadar goturdu, senenin en zor course’u ve turnuvasini bir iki puan farkla bile almayi becerdi.
Bak Jordan’a. O Utah ilk eslesme senesi, atesli atesli oynayip Mailman’lerin uzerinden 39 sayi ativerdi Salt Lake City’de.
Fed de gecen sene o konumdaydi, besinci sette maci almasini bildi.
Bu sene icin I expected even better from him. Gecen senenin finalinden belki daha iyi oynadi, but it was not enough.
Rakipleri ayni seviyede kalmiyorlar. Bak Djokovic’e. Bak Nadal’a. Gencler tamam, ama oyunlarini year after year, cok ote seviyelere cikarmayi hedef olarak seciyorlar ve beceriyorlar (so far).
Iste bir sampiyon olarak bunu sezememesine kizdim, kirildim.
Ama hala Fed’ciyiz gonulce, felsefece, o baska tabii…8^)
Comeback’i daha sweet olsun, Roland Garros’u alsin mesela seneye. That would be his redemption.