Pazar Olayi

Written on September 25, 2008 by HandeSez

Bu bahsettigim Pazar gunu degil, sebze ve meyve pazari…Cok eski gelenektir ve benim cocuklugumdan beri her hafta pazara gidilir.

Eskiden Bostanci’da otururken Carsamba gunleri unlu Bostanci Pazari vardi. Annem hic sektirmeden (calistigi zamanlar Anneannem) her Carsamba, yagmur, camur dinlemeden giderdi. Ozel pazar cantasi vardi; tekerlekli, bol meyve ve sebze alinca tasimak imkansiz, arabali cantaya koyarsin, eve kadar da tasirsin. Rituel bu idi; Annem aldigi malin cok daha kaliteli ve ucuz oldugunu soylerdi. Hos sonra pazar da marketler kadar pahali oldu ama kalitesi ve tazeligini hic yitirmedi.

Yazlari Annem beni de pesine takardi ve nefret ederdim. Yeni yetisirken pazardaki yagiz delikanlilar ki, benden biraz buyuk olsunlar, keser eder, cok canim SIKilirdi, hic gitmek istemezdim, ama Annem’e de yardim etmis olurdum. Yasim ilerledikce rahatsizliklarim haliyle gecti; adamlar kesmeye devam etti ama kadinlar daha iyi anlar bu tarz durumlar ile nasil yas ilerledikce handle edildigini ve artik takmaya gerek olmadigini…Bu arada pazarda ithal fazlasi mallar da olmaya basladi; ben daha bir hevesle pazara gider oldum :) Hatta ara ara kiz arkadasimla da gidip alisveris yaptigimiz oldu…

Amerika’ya gidince bu rituel de haliyle bitti; Boston’un bir Hay Market vardir, ara ara giderdim ama o ayni hava degil tabi…Bizim pazarlarin, o genc adamlarin, limon satan cocuklarin, hamallarin vs. cok ayri bir havasi var. Orada iken bunun cok da farkina varmamisim; ama ne zaman buralara dondum, vay ben esasinda bunu kaciriyormusum dedim.

Insan farketmeden ailesinden neler ogreniyor, sonra da kendi gelenegi yapiyor. Ne kadar dogal gelismis o surec, simdi geriye donup baktigimda farkediyorum. Annem’den farkinda olmadan nasil meyve ve sebze seciliri ogrenmisim, ozellikle lezzetli elma seciminde ustume yoktur.

Bizim eve yakin Cumartesi gunleri pazarimiz var. Ara ara Elias da geliyor ve eniste diye el ustunde tutuluyor. Onun da cok hosuna gidiyor; aman eniste al meyve, bak tat muhabbetleri filan…Cok sempatik ve tam yurdum…Ben her Cumartesi gidiyorum, belli adamlarim var, alacagimi aliyorum. Eskiden Annem’e abla derlerdi, artik teyze ve hatta bazen anne de (Annem de genc gosterir bu arada) diyorlar. Bana daha abla diyorlar; dogal olarak o cok kucukken benim yaslarimda olan cocuklarin yuzleri farkli ama aynilar; ben artik onlarin ablasiyim :) Gun gelecek bir bakmisim ben de teyze olmusum…

Guzel hisler bunlar, hayatin tatlari, bir yerlere gelmisligin hazlari, ayni anda yaslanmanin, bazi seylerin geride kalmasinin huznu vs. O cok kucukken ayagimin geri geri gittigi pazarlarin gun gelip bana boyle estirtecegini hic dusunmezdim…

Posted in Genel