“W” hic fena degildi.. Sonu aceleye gelmis olsa ve ana fikrine pek katilmasam da..

Written on November 19, 2008 by ozan

Ornegin Nixon’dan, hatta JFK’den daha basarili bir calisma idi bence Oliver Stone acisindan.

Belki olaylar taptaze oldugundan.

W’nun Cheney, Rumsfeld.. Kisaca tum baba Bush cetesince nasil kukla gibi kullanildigi ilk sahneden itibaren guzel veriliyor..

Gunumuz ve gecmis arasi git, geller basarili.

Powell’in ne kadar dirense de, sonucta sahsiyetine ne kadar yazik ettigi belki kendi anlatabileceginden daha guclu verilmis..

Basi cok ozenle gidiyor.. Sahneler birbiri arkasina oruluyor. Ancak baba-ogul Bush ruyasi ile beyzbol analojisi derken ani son, baslikta da belirttigim uzere fazla aceleye getirilmis.

Filmin anahtar sahnesi, Irak Isgaline (hala savas demeyi reddediyorum) karar verilen uzun yuvarlak masa tartismasi..

Uzun sure direnen Powell.. “Weapons of Mass Destruction” yalaninin ilk kez ortaya atilmasi..

Ve nihayet sazi eline alan Cheney’nin aslinda Saddam’di, Osama’ydi, demokrasiydi falan otesi, ana derdinin petrol rezervlerini kontrol etmek oldugunu vurgulamasi..

Elbette sik sik esintiler’de yazisilanlara dahi gittim.. O gunlerde bu Isgali ne cok alkislayan olduguna.. Kimilerimizin isin adini “petrol” diye koydugumuza .. Ama o gun de bu Bush cetesi “yalan”larina burada dahi alet olanlar olmasina ;(

Filmin katilmadigim ana fikrine gelince..
Oliver Stone’un/(’dan) katildigi soylesi programlari da sezmistim bunu..

Adeta aptallik ile basitlik karisimi haliyle fazla “iyi niyetli,” dogru bildigini yapan, piyon olmus/alet olmus ogul Bush.. Ve zamaninda Irak’ta “dogru”yu secmis, simdi uzuntuyle oglunu seyreden Baba Bush.

Elbette bu kadar masum degillerdi. Degil mi? Elbette Cheney’lerin, Lord of Darkness’in ne haltlar yedigini seziyor ya da biliyorlardi.

Bir yerde goz yumdular.. Iskenceye goz yumduklari gibi..

Bu filme bakan, “canim Lahey Insan Haklari Konvansiyonu gibi seyler olacaksa bile, W affedilsin” demeye dahi kalkabilir.

O kadar kolay degil; bir durun orada..

(Unlu Bush Kongre konusmasi sirasi, Hillary’nin yanibasinda Lieberman’i gorunce, yine kan beynime cikti!)

Bu film biraz W ve Irak gibi olmus.. “Mustafa” gibi sahne sahne sunu bunu niye koymamis yapmak istemem, ama 9/11′daki hali, 2004′te ikinci kez neden kazanabildigi, kizlariyla iliskileri vb daha bir islenebilirdi.

Bahsettigim kusurlarina karsin, tum filmi ilgi ile izledim.

Iyi geceler..

Posted in Siyaset, Yaşam & Sanat

If you enjoyed this post Subscribe to our feed