Buyucu yok, ama Murphy var.
Written on September 17, 2009 by ozan
Esas uyku buyucumuz bes gun gorevini yapti ve gitti.
Zeynep uzerine sonuclar hic fena degil.. Yalniz kizim dis cikariyor.. Sabaha kadar buyu yapsan ne yazar; uykumun en derin ani aglayabiliyor canim.
Dun nobetci bir buyucu cagirdik. Tim Burton-Helen B Carter mi ne eski dadisi cikti ve o kadin gibi biraz garip, sanirim icki kokulu cikti. Kibarca gonderdik.
Bir gece once ise soyle bisi yasanmis.. Federer yenilmis; onun da kalp kirikligiyla yatmisim.. Deniz bir ara uyaninca, Basak yatagimiza getirmis.. Ogluma sarilayim diye.
Ki sarildim.. Ama bizimki yine bay Enerji, donup duruyor, pek uyumuyordu.
Basak dayanamamis, “oglum, istersen biraz yana kay.. Altinda iki yastik var, ondan uyuyamiyorsun.”
Cevap: “ama ben babami seviyorum.”
Yer misin, olur musun?
Nazar boncugu.
