Once canim oglum.. Doksan dakika babasiyla o ani paylasti..
Written on August 17, 2009 by ozan
Gunduz havuz, heyecan derken yorgun dusmustu.
Nadirce, kendi kendine yattigi bes uykusundan erken kaldirildi.. Orta vade, dayanmasi icin iyi oldu (her gece iyi kotu en gec, dokuz dokuz bucuk uyuyor)
Ama kisa vade magmurlukla basladi.. Uzun sure ayagimiza ayakkabi bile giymek istemedik.. Ama babasinin kucagina ciktiginda, kaderine raziydi. :)
Marina ve Develi’de acildi.. Bana bol bol mekanlari gezdirtti.. Nihayet yesil cimeni gordugunde heyecanlandi.. Yagdirdigimiz aksesuarlardan en cok Fenerbahce bayragini sallamayi sevdi.
Iki acik tezahurati patlatinca, gulerek “off, cok gurultulu” cekti.. Kulaklarini kapat; sen de bagir, dedik :) .. Korktugum, bagiris cagiris kufurden korkma olmadi..
Ama ben ya hakeme, ya stopere sinirlendigimde, kolumu tutup, bakislarindan kendimi kontrol etmem gerektigini anladim. Ki ona canim feda.
Ilk yari dostumuzun kiziyla da oynama, devre arasi anneye dogumgunu tezahuratlari, ikinci yari biraz lego, biraz gollerde sarilma derken gecti, bitti.
Unutamayacagim(iz) bir gece oldu.. Daha da bilinclenince, daha da cok insallah.
