Orhan Pamuk’un “bozaci uzerine” romanini sevdim. Istanbul ve yillar içinde degismesi otesi.. Yine hem aski, hem sevgiyi verebildigi için. Ve huznu, icime islediginden!
Hayatim(iz)da çok sey olup, bitiyor. En “sikayetci” oldugum yonlerden biri, daha duzenli kitap okuyamamak. “Kafamda bir Tuhaflik” da bu kaderde yer etti. Yer yer Denizim, “baba, hep yaninda tasiyorsun kitabi” da dedi.
Ama bitirdim.. […]