dün gece babylon’da
Written on February 1, 2008 by orhanomay
bi anne ile ilk defa gitmenin heyecani vardi
oncesinden icirdigim gin toniclerle kafayi da bulunca bir hayli eglendi arka planda duygu yuklu bi gece oldu
baba zula caliyordu
oylesine gittik, isterdim ki daha vokal soul falan bi grup olsaydi
baba zula, hayatimda gordugum en underestimated muzigi yapan en overestimated gruplardan bi tanesi (bu kelimelerin trcesi ne bilmiyorum)
inanilmaz bi gitar ve melodi ve ruh hali var, hatta oyle ki, tonlarindan kendimi alip biraz disintegration (the cure) a goturdugum oldu, ama sagdan soldan folklor, zurna , duduk, zil tef, alacakaranlik kusagindan sesler ile isin icine siciyor, kendime has ben boyle kacigim iste diye fazla kasiyorlar…sliding doors filmi gibi pure rock secmis olsaydi herhalde ulkemizin en iyi gruplarindan bi tanesi olurdu
istanbulda yasayan bi takim yabanci expetler var, baba zulayi kacirmayan, bienalde saatler geciren, istiklalde derin cafelerde muhabbet eden, hayatlari cihangir - babylon arasi gecenler, i feel so turkishler, sorsan umraniyeyi bilmeyenler, kilim onlara, inatla turkce konusmaya calisiyorlar mesela ! dayayacaksin kokoreci bakalim yiyebilecek mi ?
bi de bu tiplerden ziplayip, istanbulun kandilli civarinda yalilarda oturan, kandillilden kalkip bebek parkina gelen yaslilar, gemiden iniyorlar, oradaki o berbat turyap cafede cay ve acibadem yiyip yalilarina geri donen inanilmaz bakimli kirmizi rujlu altin bilezikli kunduraciogullari, pasa cocuklari…
kendilerini hala 1960larda zannediyorlar, 10 degil 15 adim atsalar bebek cafenin halini gorseler uyanacaklar tatli ruyalarindan, cok seviyorum onlari, umarim o koseyi donmezler hic, tin tin gelirler tintin giderler
If you enjoyed this post Subscribe to our feed