Seyirciyi bu kadar aptal yerine koyan daha kotu bir film gormedim
Written on June 9, 2009 by alitor
Haftasonu annemin son gecesi. Yemek sonrasi yorgunuz, sabaha erken kalkmak gerekiyor. Soyle agir olmayan eglenceli ve popcorn’luk film istedi canimiz. Donduk dolastik, cast’i epey yuklu “He’s not that into you” ya rastladik. Cable’dan ismarlayalim mi ismarlamayalim mi diye tartisirken elim remote’a yanlislikla basti, biz de OK dedik, basladik.
Baslikta da dedigim gibi insani butun film boyunca aptal yerine koyan, kendini daha da aptal ve cynical hissettiren daha kotu bir filme rastlamadim.
Scary Movie’ler, Nutty Professor’lar filan belli bir genre’a aitler, slapstick ile stupid comedy arasinda gidip gelirler. Ama olduklarindan baska bir seye benzemeye calismazlar.
Bu film bizim jenerasyon X’in kadin erkek iliskileri, birbiri ile kesisen bir cok hikaye ve insan. Sozde Woody Allen a la Reality Bites oynamaya ozeniyor.
Couple’larin veya couple olmaya calisanlarin issue’lari, istekleri, arzulari, vs, vs. Ben Affleck ile Jen, Jen Connely, Scarlett, Drew Barrymore, Mac reklamlarinin bas karakteri Justin Long. Son derece high profile bir cast. Ama hepsi sanki gercek hayattaki yuzeysel kisiliklerini oynuyorlar, except for Scarlett ve Jennifer.
Film boyunca karakterler sozum ona iliskilerinde transformasyon ve degisimden geciyorlar, ama sanki hepsi o ayni klise kuyusunun icine birer birer atliyorlar:
Scarlett, evli bir herifi bastan cikariyor, Jen Aniston evlenmek istiyorum diye tutturuyor, Ben’i evden atiyo sonra geri donuyo, Justin karakteri insensitive bir bar owner’ken sensitive olup ona ders veren nerdy kiza geri donuyor, falan filan. Ve butun konusmalarda I-know-it-all ders verici yuzeysel mi yuzeysel iliski advice’lari. Yok iste erkek hemen aramazsa unut gitsin, ama seninle cikmak istiyorsa bir yolunu bulur gibilerinden.
Daha yarisinda booggghh derken hic olmazsa sonunu getirelim, bir resolution olsun, kendimizi daha iyi hissedelim diye sonuna kadar izledik. Hic bir sey yoktu. Dahasi, bizle alay edercesine iyice ciligini cikardilar. Icimizden Hannah and her Sisters koyup kendimize gelmek geldi. Daha da asabilestim sonunda, parami geri istiyorum diye kable sirketine mektup yazacam diye tutturdum!
Az filmler insanin basini bu kadar agritir. Yazarim diye gecinen bu yazar toplulugundan gercek hayattaki kimliklerini bu sig karakter ve senaryo ile ekranda oynayip milyonlar almayi secen Aniston/Affleck’lere, bu tip filmleri produce etmeye devam eden Drew Barrymore’lara kadar hepsine helal olsun. Ne diyeyim.
Hayatimizin iki saatini harcadilar. Hayatimiza Woody Allen’lari cikardigi, kazandirdigi icin tekrar Allah’a sukrettim..8^)
