Episode 6. “Dark.”
Written on May 5, 2020 by ozan
Episode 6. “Dark.”
Acilis sahnesinden en karanlik olan, “lay lay lom olmayan” bolum buydu.
Kalabalik ici yalnizligi baslarken, Jordan’in.
“Tum bir sene benim yasamimi yasamak kolay degil” cumlesini bile 4-5 kere tekrarlamak zorunda kaldigi soylesiler.
1992-93; bizlerin her bir gununu “yasadigi” sezonlar.
Universite kampusu; TV veriyor ise hic bir macini kacirmadigim.
Bir yandan dokunulmazlar idi. Bir yandan da, Jordan’in yipratilmaya basladigi zamanlar.
“Iyisiyle, kotusuyle sevmek” boyle bir sey
Kumar hikayeleri; “Jordan Rules” kitabi. “Peygamber” olmadigini bildigim halde, almadim.
Insan; sevabi ve gunahiyla seviyor. Tasiyor.
Hele ailen, ulken, takimindan ayri isen
NY Knicks rivalry.. O, 0-2 geriye dusus, ucuncu mac oncesi deli gibi elestirilmesi aklimda.
Altinci mac, Knicks’in son sutu bir turlu girmiyor iken, sevincten barda sarildigim her bir roommate
Barkley’i yenecegimize zaten emindim. O Finalden en onemli hatira da, Paxson’in tarihi son sutunu Fuad’larda sarmas dolas seyretmemiz.
1997-98 zaten bir kamera onlari takip etmis ama bundan onceki yillar da… Rashad’in Jersey maci oncesi ciplerindeki muhabbeti; V’de nasil Reebok logosunu bayrak ile saklayacagini aciklamasi
Bir sonraki bolum; babasini kaybedecek, basketbolu birakacak… ve ben iki, uc gun kampuste ustum basim “siyah” dolasacagim.
Amerika gurbetimin her bir ayi, gunu, izi var. 🙏🏻
