Eminim gulecek, eglenecek; kendince “Survivor”ini yasayacaktir.
Ama insanin, baba olarak ana olarak, ici gidiyor.
Dun gece, “bizi biraz ozlediginde, sana gulumseyerek bakan yuzumu dusun” dedim ona yatmadan.
Kizkardesinin, sabah odaya “I will miss abi” diye girmesini de yerler!
“Baba.. You always make me feel safe.”
Omur anisi ve Omre bedel, o hissi verebilmek.
Skorborda baktim.. “4 dakika da uzatacak.. 7-8 dakika var say” dedim.
“We will win this.”
Mourinho, Eto’o'yu cikarmayip, ucleyince icimde birsey kipirdamisti.
Ve adamim Cavani, o golu kacirinca..
Bir stad catilarinin ustunden gokyuzune baktim.. Arada yaparim oyle ;)
Kivircik sacini optum.
Icimden, “bunlari ogrenmesi de iyi” diye geciriyorum.
Aysan’dan, “one more Chelsea! Haydi!!!” diye sms geldi. O an.
Basak’a ve ona geri “dua et,” diye sms cektim.
Basak’im, “ediyorum” yazdi sadece.
Sonra bir top daha doldurduk iceri.
Ba, direge vurdurur mu diye korktugumu hatirliyorum.. Ve sonra filenin havalanan tavanini..
Goz ucumla yan hakemin orta sahaya kosmasini kontrol ettikten sonra, Deniz’imi kucaklayip, Uysi ile Anka’ya dogru uctugumuzu..
“I told you so,” diyemeden ben, gozlerinin icinde adeta cakan isiltiyi gordum.
Boynuma sarildi.
Kaldi.
:)
Icten uzuntu deseniz inanilir mi?
Yuzde BIN oyunuz olsun
Veya
Bir MILYAR kisi dinleyebilecek “kudret”iniz olsun…
Bitmissiniz siz.
Canim Berkin.
Zeynep’cigim.. Zeynom.
I love the fact that a Mom leaving your party looks back and says “it’s so sweet that she looks so much like her Dad.” .. Kasin, gozun otesi; sende bazen kendimi gormeye bayiliyorum.
“And thennn..” demek ile geciyor gunlerin.
“And then,” diye baslayarak, hep anlatacak yeni birseyler, oynanacak yeni oyunlar var.
“Candan” kizim benim!
Fark etmem mi ilk gunden beri.. Isil isil parlayan o gozler. Afacan, muzip, hayata sarilan.
“Feisty” diyorum sana.. Ben de sana “enerjine bayiliyorum” diyebilmeyi seviyorum. “I always wake up first,” diye gulumseyen de sensin.. Hic beklenmeyen zaman yanagima “seni seviyorum” opucugu konduran da.
Baliksin; ama basli basina Koc, Aslan bir karaktersin sen.
Beni parmaginda dondurmeyi birak; “bir karakter” halinle seni daha gormemisleri bile kendine bagliyorsun.
Cok sessiz, sakin ciktin anneciginin karnindan.. Ama gerisi daha “hayat dolu” gelemezdi.
Seni seviyorum guzelim kizim. Abinle beraber, o guzel gozlerin hep isildayarak, bizi de icinde yasatarak uzun yasa, guzel yasa.
Iyi ki dogdun birtanem.
Annemiz, “apartman yonetimi” toplantisinda..
Cocuklarla Olimpiyat Kapanis toreni seyrediyorum. Keyifliyiz.
Ikisi de ilgili. Yazarlari vb anlatiyorum.
Icimden geldi.. Zeynep’e, “belki seni de Brezilya acilisina gotururum” dedim.
“Ama dogumgunumu kaciririz.”
Yok, dedim.. 2-3 yil sonra..
Hem, “100 yil, hep senin dogumgununde yaninda olacagim.”
Sonra nereden dilimden dustu ise, “tabii o kadar yasarsam.”
Deniz, “kimse o kadar yasamaz.. You will pass away one day, too” dedi.
Ben yumusak bir kelimelerle ortaligi sakinlestirmeye calisirken, daha kafami cevirmeden, Zeynep gozleri yasli boynuma atilmisti. ;) :(
Soyle, boyle yuzlerini guldurdum.. O sirada annemiz iceri girdi.
Olani anlatirken, bu kez Deniz gozleri yasli “but no one lives forever” cekti.
Neyse; ayilar cizgi filmi falan kaynattik.
Biraz once Deniz, uykuya cekildigi odasindan yukari geldi.
Aksamustu eczaneye giderken, bir “homeless” adam gorduk.. Bir “Big Issue” dergisi aldim ondan.. Durumu anlattim.. Niye yardim ettigimizi.. Neden herkesin is bulamadigini? (”Bir lokantaya girip is istese.. Futbolcu olsa.. Bir kulubun 100 topcusu olamaz mi?)
Deniz yol boyu zaten “evden dergi getirelim.. Onlari satsin” diyordu!
Bu kez de annesine, surekli adamin aklina geldigini ve uykusunun kactigini anlatti.
Haydi; o adamin da muhtemel bir kiliseye vb su anda sigindigini ve iyi oldugunu anlattik.
Onlar boyle “sefkatli”/duyarli kalsin; ben hafta ici ne kaplanlarla yine kasveti yenip kapisayim.
Allah hepimizi sevdiklerimize bagislasin.
Karimla, annemin dogum gunu icin bir geceligine Paris’e geldik.
Bir iki gun once, ilhamla karar verip.
Babama da soylememistim.. Onun agzindan, gidebilecekleri iki lokantayi kapmistim.
Restoranin menajeri sagolsun, bizimkilere caktirmadan dort kisilik masa ayarlamisti.
O lokantaya girisimiz..
Mudurun, bizi arka masalara dogru alisi..
Yan yana oturan benimkilerin onundeki iki sandalyeyi hizla cekisi..
O sirada bana mesaj atan! babamin sevincle neredeyse bagrisi..
Ve ve anacigimin adeta donmus, acilip kalan agzi.. O andan sonra durmayan gulumsemesi..
Sadece durup durup, “cok sevindim.. Cok sevindim ben,” diyor..
Yiyor, iciyoruz.
Zeris’imi de aniyoruz..
Masaya oturdugumdan beri, adeta “you do something to meee.. ” falan diye giden sarki caliyor, kafamin icinde.
Yasam baslibasina bu benim icin.
“Cok mutlu oldum,” diyen bir anne..
Su an dusundugumuzden cok cok daha Tarihi olur.
“Atina da yapti da ne oldu” degil bu.
Gezi Ruhu, umarim genclik acisindan katki yapar.
Doping Rezillikleri umarim baltalamaz.
Sebastian Coe bana bizzat “safe” oynamazlarsa, siz alirsiniz demisti.
Daha da “unlu” Tokyo’yu, radyasyon bitirebilir.
Medeniyetler Barisi icin de bence bize vermeleri daha dogru.
Dunya, savas “haksizlik” karanlik dolu.
Olimpiyat, Bolt olmasa belki 20-25 sene oncesi gibi “relevant” degil.
Ama bir Dunya Kupasinin, bir Olimpiyatin ulkeleri birakin, baba ogula, anne kiza, beraber yasayana kattiklari harika…
Yani
Ugur getir Buenos Aires..
Saat tam kacta aciklanacak?
HAYDI ISTANBUL’UM!
Ilk sampiyonlugumun geldigi ev bahcesini hatirliyorum.
Balkonda dinledigimiz radyoyu.
Senin rolunu.
Radyoda ses kesildi mi kipir kipir eden kalpleri..
Cisir cisir sesler .. Ve derken spiker: “Gol Selcuk.. Fenerbahce one geciyor.”
Tastamina ilkokulum budur.
Ilyas, Kayhan, Ridvan patlamasi, Alex… Hepsiiii cok daha sonra geldi.
Simdi isyerinde ofislerde, koridorlarda dolasirken, durup dusundugumde hep koyuyor.
Birak Galatasaray’i, Sariyer’e gitmene bile burulmustum.. Ama su an kayniyor, gidiyor.
Televizyonlarda hararetli hararetli bizi savunman da cok guzeldi.
Ama hepsi ikincil.
Fenerbahce Stadindan da once.. Inonu’de, Sami Yen cimeninde cubukluyu ilk gordugum anlar..
Cubuklu forma, beyaz sort, beyaz konc corap..
Bunlar da “oldu” biraz.
Evet, zamansiz oldu.
Bordaeux maci, “aglayarak” sokaklara attin beni.
O anilarin toptan izi, radyolarda gelen sampiyonlugun safligi adina..
Nur icinde yat Kaptan.
Koydu.. Cocuklugumda izdir.
Allah rahmet eylesin.
Bordeaux macina, ilkokulda dinledigim tum maclarina selam olsun.
Basimiz sagolsun
:(
